De Eerste Keer

Het is maandag, 11 augustus 2014.
Sinds begin van dit jaar ben ik vaste gast bij de EWA-bijeenkomsten, dankzij Marie Rebelle. Ik ontdekte haar op Twitter, ik las haar blogs, ik bekeek haar foto's.
Haar website leerde mij dat ik niet gek ben, hooguit anders dan de gemiddelde mens. Marie is sub, net als ik.
Ik ben mijn hele leven al sub, als puber droomde ik al te gehoorzamen aan een Domina, haar bezit te zijn, haar onderdanig slaafje. Steeds weer liep ik voor mezelf weg, voor mijn verlangen, voor mijn levensdroom.
Dankzij Marie, dankzij de mensen die ik via de EWA heb leren kennen, voel ik me vrijer, durf ik toe te geven aan wie en wat ik ben.
Een paar dagen geleden werd ik op Twitter aangesproken door @Dominante_Dame. Zij stelde vragen, zij wilde weten wie ik ben en of ik mij als haar huisdier, als haar sletje zou kunnen gedragen, zou willen gedragen.
Het is maandag en 's avonds moet ik mij bij Mevrouw melden. Ik mag haar Mevrouw noemen, daar ben ik trots op.
Ik heb slechts een vest en een broek aan, ik draag mijn cockcage, een halsband en een riem. Mijn borst en mijn buik en mijn ballen zijn keurig geschoren.
Mevrouw doet de deur open en laat mij binnen. Ik groet haar beleefd en kus haar hand. Zij trekt mij aan de riem, ik moet knielen en haar voeten kussen. Langdurig, onderdanig kussen.
"Uitkleden, sletje!"
Mevrouw noemt mij sletje. Dat is goed, dat wijst mij mijn positie.
Mevrouw loopt om mij heen, Mevrouw keurt mijn lijf, mijn billen, mijn borsten en mijn in de cage opgesloten pik.
Mevrouw zegt mij de cockcage moet afdoen, zodat ze kan controleren dat ik haar voornaam op mijn pikje heb geschreven.
"Dat pikje is voor mij en van mij, sletje!"
Mevrouw wil zien welke speeltjes ik heb meegenomen, de zweep, de tepelklemmen en wat dies meer zij.
Mevrouw zet de tepelklemmen op mijn tepels. Nooit eerder heeft iemand klemmen op mijn tepels gezet, tot vandaag heb ik dat altijd zelf gedaan, om mijn tepels te laten voelen dat ik een sletje ben.
Op handen en knieën sta ik voor Mevrouw, krijg ik mijn eerste pak slaag, met de zweep. De eerste klappen zijn nog niet hard, nauwelijks pijnlijk. Maar alras slaat Mevrouw harder en harder; niet alleen op mijn billen, ook op mijn ballen.
Na 57, bijna 58 het mooiste moment in mijn leven, dankzij de harde klappen, het knallen van de zweep, de pijn, de onderdanigheid ... allemaal dankzij Mevrouw, die zo mooi is, zo lief is, zo streng is.
Omdat mijn erectiestoornis (dankjewel, medicijnen) mij parten speelt, is Mevrouw heel teleurgesteld in mij, boos op mij!
"Jij bent een heel slecht sletje, ondankbaar sletje. Jouw pikje moet altijd stijf voor me zijn, zodat je me kunt verwennen! Je verdient meer straf."
Mevrouw grijpt mij hard bij mijn ballen, harder, ze knijpt. Eigenlijk wil ik schreeuwen van pijn, maar ik weet dat dat niet mag en bovendien doet de stekende pijn mij goed.
Op mijn knieën, mijn hoofd op de grond, mijn armen uitgestrekt voor me, probeert Mevrouw of ze mijn billen echt rood kan slaan. Het is zo fijn, zo heerlijk zo hard geslagen te worden.
Daarna moet ik in de hoek staan, om mijn fouten en mijn zonden te overdenken.
"Je bent een waardeloos sletje! Schaam je!"
Veel later in de nacht mag ik Mevrouw eindelijk aankijken. Ik verdrink in haar betoverende ogen. Mevrouw is zo mooi, zo lief, zo lekker. Het liefst zou ik voor altijd bij Mevrouw willen blijven, zou ik haar slutty pet willen zijn, 24/7 haar sletje willen zijn.
Maar Mevrouw stuurt mij naar huis ... als ik heel lief ben, heel gehoorzaam en onderdanig, dan mag ik Mevrouw misschien ooit weer ontmoeten.
...
Het is dinsdag, 12 augustus, ik voel me de gelukkigste mens op aarde, ik heb de mooiste nacht ooit meegemaakt. Het leven is ineens zo mooi, zo fijn, zo heerlijk.
Allemaal dankzij Mevrouw, omdat zij mijn Meesteres wil zijn en ik haar sletje mag zijn.