Weekeinde - deel 1

Zodra de voordeur achter mij in het slot is gevallen, beveelt Charlotte mij me uit te kleden. En niet veel later sta ik handen en knieën naakt ik de gang. Charlotte doe mij mijn collar om en trekt mij aangelijnd, achter haar aan de woonkamer in. Daar conttroleert ze of ik een buttplug in mijn kont heb en bevestigt zij klemmen aan mijn zak.
Ik moet in de hoek, op handen en knieën, mijn gezicht naar de hoek gericht. Ik moet zwijgen en geduldig wachten op wat gaat komen.
Charlotte drinkt thee, Charlotte leest een tijdschrift, Charlotte belt met een vriendin, Charlotte post een foto op Facebook, Charlotte tweet wat op Twitter, Charlotte snoept een bonbon.
Dan staat ze op, loopt naar mij toe en slaat mij hard met de zweep, op mijn rug en op mijn billen.
"Ik ga boodschappen doen en jij blijft staan waar je staat! Begrepen?"
Ik geef geen antwoord. Charlotte heeft mij geleerd te zwijgen, want wie zwijgt stemt toe. De laatste keer dat ik wel antwoord heb gegeven, heb ik een hele dag met klemmen op mijn tong moeten rondlopen en dat was geen pleziertje.
En ik blijf ook braaf in de hoek staan, omdat ik niet weet hoelang het duurt aleer Charlotte weer aanwezig is. Soms komt ze meerdere keren terug in de woonkamer, voordat ze echt vertrekt. Ik wil er niet op betrapt worden dat ik ongehoorzaam ben, want ik vrees de straffen van Charlotte.
"Zo! Het duurde wat langer! Ik kwam Roos en Jessica tegen, dus we hebben samen een hapje gegeten. Lekker, hoor. Nu moet jij natuurlijk ook nog iets eten. Helemaal geen zin in, om iets voor jou te koken. Ik maak wel wat makkelijks. Water en brood"

Op zaterdagochtend slaat Charlotte mij wakker met haar zweep.
"Op je knieën! Aftrekken en klaarkomen!"
Ik gehoorzaam onmiddellijk, ik trek me af terwijl ik op mijn knieën sta en ik kom klaar, kom klaar voor Charlotte.
"En oplikken!"
Na het ontbijt vertrekt Charlotte voor een dagje uit met vriendinnen. Op de ontbijttafel ligt de lijst met klussen die ik geacht wordt uit te voeren tijdens Charlotte´s afwezigheid: bed verschonen, stofzuigen, wassen en strijken, badkamer en toilet poetsen, ramen zemen en wat dies meer zij.
"Waarom staat mijn eten nog niet klaar?", gilt Charlotte als zij thuiskomt van haar dagje uit. Ze slaat mij met de vlakke hand in mijn gezicht en jaagt mij de keuken in.
Na het eten, na de afwas, nadat ik koffie heb geserveerd, moet ik de voeten van Charlotte likken, ook haar voetzolen en haar tenen, daarna haar enkels en kuiten.
"Kijk, ik heb krokodillenklemmetjes gekocht! Die zet ik nu op je zak en op je tepels. En daarna ga je mij likken, mij klaarlikken. Ik wil klaarkomen, heerlijk klaarkomen!"
´s Nachts als Charlotte slaapt, moet ik schrijven, opschrijven wat ik voel als Charlotte mij vernedert en pijnigt.
 En als Charlotte tevreden is met mijn verslag, mag ik dat misschien ook op mijn blog plaatsen.

Dus: wordt vervolgd.

Club-Bezoek

Zondag - 16 augustus 2015

Iedere overeenkomst met de werkelijkheid berust op toeval.
Alle personen zijn fictief, hun namen zijn verzonnen.

"Hai, ik ben Heidi," zegt de vrouw achter de bar.
Ze heeft een kort latex jurkje met een diep decolleté aan. Het kledingstuk laat weinig aan de verbeelding over. Haar rechterschouder is gesierd met een tattoo, ik herken het BDSM-symbool.
"Mooie collar heb je om." zegt Heidi.
Ik leg uit dat ik graag wil dat iedereen die hier komt, meteen ziet dat ik sub ben. Dat scheelt heel veel vragen.
"Je bent zeker nieuw hier. Iedereen ziet meteen dat je géén Dom bent, daar is die collar niet voor nodig! Maar geeft niet. Ik vind t leuk dat je die collar draagt, ik vind t moedig dat je als lonely sub hier komt kijken."

Peter is de man van Heidi en hij is ook haar Dom.
De manier waarop hij mij volledig negeert, ervaar ik als zeer onplezierig. Kennelijk interesseert het hem niet dat ik met zijn vrouw, met zijn sub praat. Hij spreekt met iedereeen, met mannen en vrouwen, maar niet met mij. Ik ben lucht voor hem en dat is raar, want hij is toch een van de gastheren van dienst.
Het is overduidelijk dat ik mijn verwachtingen moet bijstellen. Een Dom of een Domme zal mij negeren, tenzij hij of zij iets van mij wil.

Ik voel me alleen, hoewel er voldoende aanwezigen zijn. Ik kan moeilijk de hele middag aan de bar blijven zitten en aandacht van Heidi vragen. Zij heeft meer te doen, er zijn meer gasten die aandacht van haar willen.
Ik slenter door de ruimte. Aan sommige tafeltjes zitten groepjes, die elkaar vertellen over hun vakantie-ervaringen. Aan andere tafels zitten koppels, die elkaar kennelijk alleen ontmoeten tijdens deze maandelijkse bijeenkomsten en dus helemaal in elkaar opgaan.

Achter een in-between (een half doorlatend gordijn) bevindt zich de speelruimte.
Twee mannen spelen met touwen en een naakte vrouw. Aan de balken boven haar hoofd hangen enkele katrollen, waaraan de vrouw wordt opgehesen. Omdat zij kreunt, krijgt ze een prop in de mond. Daarna zetten beide mannen elk een klem op haar tepels. En aan klemmen kun je ook gewichtjes hangen! Dat weten die twee mannen ook en dus mag die vrouw dat voelen. Ik zie de tranen in haar ogen, uit haar ogen en over haar wangen druipen de tranen op de vloer.
In een andere hoek van de speelruimte boeit een vrouw haar sub aan een soort behandeltafel; zo'n tafel als bij de huisarts of in het ziekenhuis. Hij ligt op zijn buik, hij wacht. Zij fluistert in zijn oor. Ik kan niet horen wat zij zegt, maar hoor zijn antwoorden luid en duidelijk: "ja, heel graag. dank U wel. ik smeek U Uw zweep te mogen voelen!"

Terug aan de bar, bestel ik een biertje. Ik had me voorgenomen enkel fris te drinken, maar de eenzaamheid is mij om het hart gevlogen, geslagen en doet pijn. Zelfs Heidi staat niet meer achter de bar. Geen idee waar zij is gebleven.
Eigenlijk zou ik foto's willem maken, van de de bar, van de donkere hoekjes achter en naast de bar, van de speelruimte. Maar het huishoudelijk reglement verbiedt fotograferen, filmen en het maken van geluidsopnames.
De sub op de behandeltafel schreeuwt. De vrouw die in de touwen hing, hangt inmiddels snikkend in de armen van een van haar begeleiders.
Ik vraag aan de persoon naast mij waarom ze huilt, die vrouw die heeft mogen genieten van de touwen en de klemmen. Maar voor ik antwoord krijg, duikt Heidi tussen ons in ... met een schaal vol snacks.
"Jij lust vast wel iets lekkers!" plaagt Heidi mij en daar kan ik natuurlijk niet ontkennend op reageren.

Vanuit een donker hoekje bekijk ik de gebeurtenissen. En tegelijkertijd check ik mijn berichten op twitter en facebook. Dat is geen goed teken, dat ik mijn iPhone heb aangezet. Erger is dat ik aan mijn werkagenda denk: veel te doen de komende dagen en ik heb er helemaal geen zin in.
Ik breng mijn lege glas netjes naar de bar, zoals dat hoort.
"Nog een biertje?" vraagt een van de vrolijke boys achter de bar. Ik moet nog rijden, naar huis, dus beter geen volgend biertje.
Hoeveel leuker zou het zijn om deze club te bezoeken samen met een vriendin, een mede-sub of een Domme! Heel raar. Op vakantie in waar-dan-ook, ben ik juist blij alleen te zijn, omdat ik alleen reizend veel makkelijker contact maak. Hier is het juist andersom. Omdat ik alleen ben, ben ik verdacht, verdacht op zoek te zijn en andermans relatie te verstoren.
"Ga je al weg?" vraagt Peter, bij de uitgang. Ik stotter iets over morgen vroeg het bed uit, maar dat ik in september weer kom.

Eenmaal thuis doe ik mijn kleren uit en de laptop aan, om dit verslag in te typen. Alleen mijn collar om en de cockcage natuurlijk ook. Die collar kon iedereen zien, daar in het clubhuis. Ik had ook graag mijn cockcage laten zien! Ben trots dat ik dat sieraad inmiddels meer dan twee dagen draag, dat ik die cage ieder weekeinde draag. Ik wil helemaal niet inbreken in andermans relaties. Misschien kan ik iets toevoegen, dat zou al heel mooi zijn. En natuurlijk zou ik graag sub zijn van een lieve vrouw, zoals die man die op de tafel lag en mocht genieten van de zweep.
Op 20 september is de volgende club-bijeenkomst, dan ga ik weer. Weer alleen, tenzij een lezeres van dit verslag mij wil vergezellen.

Introductieperiode - 2015

De tjalk heet 'SABINE'. Geen idee waarom schepen een naam hebben; mijn auto heeft ook geen naam, enkel een kenteken.
Hanna is de trotse eigenaar van die tjalk, die 's winters haar huis is en waarmee zij de rest van het jaar haar boterham verdiend, zeiltochten maakt met groepen schoolkinderen, vakantiegangers, buitenlandse toeristen en -zoals nu tijdens de jaarlijkse introductieperiode- studenten.
Als mijn agenda het toelaat, vaar ik graag mee op de 'SABINE', als bootsjongen, manusje van alles, om het grootzeil te hijsen, om de lunch te maken, om de diepgang te meten, om 's nachts de wacht te houden en vooral om de bootsgasten in het gareel te houden.
We varen over de Waddenzee, op weg naar Lauwersoog, om daar die groep studenten aan boord te nemen.
"Paul," zegt Hanna, "onthoud dat ik de kapitein aan boord ben. Maar ik wil ook dat je de bevelen van die drie luitenants opvolgt, hun opdrachten uitvoert. Ik wil daar geen discussie over. Deze club betaalt mij goed en ik heb geen zin in gezeur!"
Het zijn er twaalf, jonge vrouwen, meisjes nog. Negen van hen zijn 'foeten', nuldejaarsstudenten die graag lid willen worden van 'HELENA', de vereniging voor vrouwelijke studenten. De drie anderen zijn ouderejaarsstudenten en hebben overduidelijk de leiding.
"Hi, Hanna!" zegt een van de luitenants, "good to see you! Maar wat heb je daar op de voorplecht? Is dat een kerel?"
"No worries," antwoordt Hanna, " he is just for our convenience on board."
Onmiddelijk buiten de haven en buiten het bereik van de strekdam, tillen de wind en de stroming de tjalk op, waardoor het schip vervaarlijk op zijn zij komt te liggen en hetgeen de negen foeten gillend doet schreeuwen. Angst en paniek slaan de meisjes om het hart.
"Uitkleden!" beveelt een van de luitenants en nog in het zicht van Lauwersoog lopen, liggen, zitten negen naakte foeten over het dek van de tjalk. Aan mij is de eer om alle kleren van die foeten in het vooronder op te bergen, achter slot en grendel; de sleutel overhandig ik vervolgens aan Hanna.
Terwijl ik tegen de helmstok leun en de 'SABINE' op koers houd, deelt Hanna tandenborstels uit en kuipjes groene zeep. De foeten moeten het dek poetsen en wie niet tevreden is met de borstel, mag poetsen met haar tong.
Tegelijkertijd doet een van de luitenants mijn broek omlaag, doet zij een cockcage om mijn geslacht, sluit zij de cage af met een slotje en geeft zij de sleutel aan Hanna.
Sturend over het wad zie ik hoe de foeten fanatiek poetsen, hoe de luitenants de foeten aanmoedigen met soms tedere tikken, soms harde klappen op de billen van de meisjes.
"Wie van julie vindt dit leuk?" vraagt een luitenant.
Omdat geen van de meisjes reageert, wijst de luitenant een van de foeten aan om te zeggen hoe leuk zij het vindt om het dek te poetsen.
"Omdat jij het zo leuk vindt, mag jij klemmen op je tepels dragen bij het poetsen!" kiert de luitenant.
"Volgens mij vind jij het ook leuk!" zegt een andere luitenant tegen een andere foet. "Daarom mag jij deze klemmen op je schaamlippen dragen bij het poetsen. En alle anderen krijgen een buttplug in hun kont!"
Ik weet niet waar ik kijken moet, ik wil liever de andere kant op kijken, voorbij de horizon, maar ik kan mijn ogen niet afhouden van die poetsende meisjes met hun klemmen en hun plugs.
Uren later liggen we in de haven van Schiermonnikoog. Ik heb kleren aan, schaarse kleren: een broek en een hemd. De negen foeten zitten benedendeks, hun polsen geboeid achter hun rug. Hanna en de luitenants zijn het dorp in, om te drinken en te eten en te drinken en te feesten en te drinken. En ik voer de meisjes lauwe erwtensoep van inferieure kwaliteit, uit een grote pan, met een houten pollepel.
Tussen alle andere activiteiten door houd ik de waterstand in de gaten, laat ik bij het zakken van de waterstand de trossen vieren.
Niet geheel nuchter, lallend en brallend, zwalkend over de steigers, arriveren Hanna en de luitenants weer aan boord.
"Bij zonsopkomst uitvaren, je weet waar we droog moeten vallen en verder kop dicht!" beveelt Hanna en daarna verdwijnt zij benedendeks.
De zonsopkomst is prachtig!
De meisjes liggen nog geboeid onderdek. Ik vind t bijna jammer dat ik al die schoonheden van hun boeien moet verlossen en wakker moet maken. Maar ja, er moet gewerkt worden.
Ik gooi de trossen los, ik start de pruttelende dieselmotor en vaar zo stil mogelijk en bovenal voorzichtig, achterwaarts de haven uit.
Buiten de haven geef ik de foeten opdracht het grootzeil te hijsen. Dat is geen sinecure, weet ik uit eigen ervaring. Die meisjes heb nog nooit een zeil gehesen en op deze tjalk zijn geen voorzieningen om het handwerk te vergemakkelijken; geen lier, dus gewoon hard trekken aan een ruw touw.
Voor de wind varen we naar de plek waar we later op de dag zullen droogvallen, gaan we voor anker, zodat ik het ontbijt kan voorbereiden voor Hanna en de luitenants; een uitgebreid ontbijt, met verse sap, gekookte en gebakken eitjes, versgebakken broodjes, ruimschootsbeleg en koffie. De foeten krijgen havermoutpap, uit de pan waarin gisteren erwtensoep zat en met dezelfde pollepel.
Ineens beweegt de boot niet meer, de tjalk zit aan de grond, zal later volledig droog vallen.
Het is een mooi gezicht hoe nat wad ineens een droge zandplaat tevoorschijn tovert.
De foeten moeten de boot af, op handen en knieën, kruipend over het zand, op zoek naar mooie schelpen om die met de mond op te pakken en in een mand te deponeren die ik voor hen heb klaargezet. Het duurt meer dan een uur voordat de mand vol is.
Daarna mogen de meisjes uitrusten, op hun rug, met de benen wijd. En dan mag ik, moet ik de meisjes een voor een likken. Alle meisjes, om beurten, net zolang tot het zand weer nat wordt, binnenkort wad wordt.
Terwijl het water wast en iedereen weer aan boord van de 'SABINE' is, mogen de meisjes een voor een kiezen of ze werkelijk lid willen worden van het dispuut waarvoor zij zich hebben aangemeld.
Twee van de foeten twijfelen, twijfelen of ze echt wel lid willen zijn van het dispuut waarvoor zij zich hebben aangemeld.
De luitenants dulden geen twijfel, gebieden het tweetal het ruim in te gaan en ik mag het tweetal boeien; de polsen van de een aan de enkels van de ander.
We dobberen, zonder zeil, met de pruttelende diesel over het wad. De zeven resterende foeten worden bemoedigend toegesproken door de luitenants. De luitenants zeggen trots te zijn dat die zeven meisjes wel lid willen worden van hun dispuut. Maar om te voorkomen dat zij ooit tot inkeer komen, ooit ontkennen lid te zijn van 'HELANA' en van dispuut 'SMELENA' rest nog één laatste uitdaging.
Ik heb inmiddels op een BBQ-schaal een vuur aangestoken, de kolen gloeien en in het gloeiende kool ligt een brandijzer. Het ijzer is niet groot, zal slechts een klein merkteken achterlaten. Maar de foeten reageren zonder uitzondering zeer geschrokken.
Een voor een brandmerk ik de foeten schuin naast hun kut op hun onderbuik met een eenvoudig "D/s".
De meisjes gillen, maar Hanna en de luitenants applaudiseren.
En nadat de ergste pijn verdwenen is, nadat de foeten begrijpen dat zij nu echt lid zijn van het dispuut, komt de vreugde in de ogen van de meisjes. Ze weten dat hen een beloning wacht.
Gelukkig heb ik die cockcage om. De meisjes mogen mij om beurten straffen, met een zweep; op mijn billen, op mijn benen, op mijn buik. Ze mogen mij allemaal laten voelen dat ik voortaan ook hen moet gehoorzamen als ik in de stad ben. Ze slaan hard, die meisjes. En ze slaan net zolang tot ik gil vanwege de pijn.
Enkele dagen later gaan de dames weer van boord. Voorop gaan de foeten die nu lid zijn van het dispuut, daarna gaan de drie luitenants. En Hanna gaat naar Hotel Zeezicht, waar zij kennelijk afspraken heeft.
Onder in het ruim liggen nog de twee meisjes die besloten geen lid te worden van dat 'SMELENA'-dispuut. Kreupel geslagen strompel ik naar beneden om die lieve meisjes te strelen, heel langdurig te strelen en te kussen en te likken, en om hen daarna van hun boeien te verlossen.
Volgend jaar is er weer een introductieperiode.

Lars ...

SCHRIJFOPDRACHT * EWA-bijeenkomst * 30 mei 2015
Ben je een man? Schrijf een verhaal/gedicht vanuit het vrouwelijk perspectief.
Ben je vrouw? Schrijf een verhaal/gedicht vanuit het mannelijk perspectief.
Verhalen moeten in de ‘ik-vorm’ geschreven worden. Inleving in het andere geslacht is dus noodzakelijk.

"Mam', met mij! Goed nieuws! Ik ben voor beide tentamens geslaagd. Komend weekeinde kom ik thuis. Ik heb een berg wasgoed en ik heb zin in sucadelapjes, witlof en gebakken aardappelen. Ik neem Lars mee, dan kunnen we zondag een stukje zeilen. 't Wordt mooi weer, zeggen ze. Kun je nog een paar honderd euro´s overmaken? Ik heb wat boeken voor het volgende semester gekocht en sta weer eens vuurrood bij de bank. Ik moet nu gauw verder, de kroeg roept. Tot zaterdag!"
Henrik schreeuwt altijd zo, als hij de voicemail inspreekt. Ik moet daar echt een keer iets van zeggen.
Maar hij is geslaagd voor zijn tenatmanes en hij komt eindelijk weer eens naar huis. Ik heb hem al maanden niet gezien en hij belt ook niet zo vaak. Ik verheug me daarom op een leuk weekeinde en ik zal Henrik en die Lars lekker verwennen, zoals het een goede moeder betaamt.

"Zo! Dat waren lekkere lapjes," brult Henrik. "Ma, wij lusten wel een espresso doppio met een belletje cognac erbij!"
Ik haat die commanderende toon. Henrik heeft dat eisende gedrag ongetwijfeld overgenomen van Jacco, zijn vader, mijn ex. Ik neem het hem niet kwalijk, maar het irriteert wel mateloos.
"Momentje, ik ruim eerst de tafel af. De koffie komt daarna," zeg ik op milde toon, ondanks mijn plotselinge weerzin.
Ik zet me er gewoon overheen, ik wil dat Henrik het leuk heeft als hij hier is.

Als ik met de koffie terugkom in de woonkamer zitten de jongens inmiddels op de bank, met hun voeten op de salontafel en lurkend aan een sigaar.
"Remy Martin, Ma!" bralt Henrik.
Lars kijkt ietwat gegeneerd mijn kant op en vraagt: "Zal ik even de cognac inschenken, mevrouw? Dan kunt u ook even zitten."
Hij is leuk, die Lars. Hij doet mij denken aan een vriendje uit mijn studententijd: 'charming & good looking!'
Jacco kwam uit een gegoede familie, Jacco had veel geld, Jacco deed alles om mij te bekoren en in te palmen. Hij gaf mij mooie cadeautjes en nam mij mee naar dure restaurants, naar mooie theatervoorstellingen en natuurlijk op het jacht van zijn ouders. De gek betaalde zelfs mijn contributie voor de studentenvereniging en de taxi om mij naar de collegezaal te brengen als het weer eens stortregende.
Dus ik had geen tijd voor 'charming & good looking guys'; en eerlijk gezegd had ik destijds ook genoeg aan Jacco.
Maar ik werd veertig en Jacco had een secretaresse van twintig. Die secretaresse was blond en ik had één grijze haar. Zij droeg veel te korte rokjes en ik liep rond in een mantelpakje. Jacco kwam steeds vaker laat naar huis en ik at bijna altijd alleen het diner dat ik voor hem en voor mij op tafel had getoverd. Op een gegeven moment kwam Jacco 's avonds niet naar huis en een maand later kocht hij een villa aan zee, verhuisde hij naar die villa; samen met dat blonde meisje.

Lars heeft mooie, lichtblauwe ogen, een golvend blonde haardos, een goddelijk lichaam; en hij is aardig.
Ik vind hem lief, hij lijkt mij lekker.
Sinds Jacco vertrokken is, heb ik weinig plezier gehad. Er was weleens een man, maar die was meestal een slechte kopie van Jacco. En ik heb weleens een gigolo ingehuurd, puur voor het gezelschap en de seks.
Zo´n Lars zou ik graag in bed hebben, in bed houden, desnoods aan het bed ketenen om weglopen te voorkomen.
"Jongens, nog een volgende kop koffie?" vraag ik, vooral om mijn gedachten af te leiden van die blonde god, die ik graag in mijn bed zou willen vertroetelen.

De cognac vloeit rijkelijk en Henrik en Lars zijn - zacht gezegd - niet meer helemaal helder, als ik in een vlaag van volledige verstandsverbijstering tussen de jongens op de bank plof. Ik doe alsof ik mijn zoon door de haren wil strelen, maar feitelijk wil ik het lijf van Lars tegen mijn lichaam voelen. En terwijl Henrik nog een blok hout op het haarvuur legt, sla ik achteloos mijn arm over de schouder van mijn lekkere Lars. Vrolijk vragend hoor ik hem uit over zijn studie, zijn familie, zijn vriendinnen en zijn seksleven.
Cognac is een geweldige spraakmaker, blijkt uit alle antwoorden die ik Lars weet te ontfutselen. Als ik het had gevraagd, had hij zelfs zijn pincode aan mij verteld.
Zijn blonde lokken voelen lekker, ik streel zijn nek, hij hangt tegen mij aan en Henrik zegt dat hij gaat douchen.

Alle namen schieten door mijn hoofd: "Gerard, Onno, Rolf, Jacco, David, Erik, Evert, Herman, Daniel, Laurens, Sven, Michiel ..., Lars!"
Lars is lekker, misschien wel de lekkerste van alle mannen in dat rijtje.
"Lars, zullen wij ook gaan douchen?" vraag ik, terwijl ik mijn hand op zijn dijbeen leg, dicht bij zijn kruis.
Zijn blik is vaag en hij mompelt iets onverstaanbaars dat ik met liefde als een 'ja' interpreteer.
Henrik ligt gelukkig in de andere vleugel van het huis en heeft daar zijn eigen badkamer. Ik kan Lars daarom veilig meenemen naar mijn verdieping. Veilig is maar ten dele waar, want Lars slingert de trap op en zwabbert als een dronken zwaan door de gang. Ik houd hem goed vast, hij moet immers zonder gebroken ledematen in mijn bad en daarna in mijn bed belanden.

Ik houd van knoopjes, om ze los te kunnen maken. De knoopjes van zijn shirt, de knoopjes van zijn broek, de knoopjes van mijn jurk, de knoopjes in ons hart. Zo lekker is dat, knoopjes los maken en deurtjes openmaken!
Hij heeft een mooie pik, die Lars. Groot, lang, dik, hard en met een glimmende eikel.
Ik knuffel hem, teder en zacht, terwijl we spartelen in mijn jacuzzi. Zijn lippen smaken naar meer, zijn zoenen zijn verslavend. Ik wil meer, meer zoenen en zijn heerlijke pik in mij. Ik glijd over hem heen, mijn benen wijd. Mijn lichaam zoekt zijn lijf, mijn vagina zoekt zijn penis. Wij willen seks.
Lars streelt mij, mijn rug en mijn billen, mijn borsten en mijn armen. Lars klopt met zijn penis bij mij aan, zijn kloppende pik glijdt naar binnen, in mijn vagina en hij stoot, eerst voorzichtig, maar alras stoot hij harder en dieper in mij.
Mijn nagels kerven in zijn vlees, ik wil hem nog dieper voelen! Ik wil klaarkomen, hij moet mij neuken, hard neuken, mij net zolang neuken tot ik mijn orgasme beleef.
"Neuk me, Lars!", schreeuw ik, terwijl mijn lichaam op en neer gaat, zijn penis in mijn vagina stoot. Ik voel stroomstoten door mijn zenuwen gaan, hoogspanning in mijn trillende clitoris, een sidderende spanning in al mijn spieren en dan de explosieve ontlading: ik kom gillend klaar!

Als ik mijn ogen weer open, zie ik Lars, Lars met zijn hoofd, zijn hoofd onder water, zijn ogen en zijn mond open.
Ik draai me om en ik zie Henrik en twee politieagenten.
"Mevrouw Bruins, zoudt u zo vriendelijk willen zijn van het lijk te kruipen en uit het bad te stappen?" vraagt een van de agenten.
Ik krijg een badjas aangereikt en doe die snel aan; niet omdat ik me schaam voor mijn naakte lichaam, maar vooral omdat ik het koud heb.
"Mevrouw Bruins, het lijkt erop dat uw vriend dood is, misschien wel vermoord. U begrijpt dat wij moeten onderzoeken hoe uw vriend aan zijn einde is gekomen en dat wij ook een paar vragen aan u hebben, over hetgeen wat is voorgevallen. Loopt u even met mijn collega en uw zoon naar de woonkamer, dan kunnen mijn collega´s beginnen met het forensisch onderzoek."

Vreselijke opdracht

Sinds mijn vakantie in februari word ik via twitter en email gecontroleerd door Misstress Y. Zij stuurt mij opdrachten, zij heeft regels voor mij opgesteld; ik moet gehoorzamen aan die regels en alle opdrachten onvoorwaardelijk uitvoeren. Sommige van die regels zijn niet eens vervelend, andere zijn minder prettig, soms pijnlijk; bijvoorbeeld dat ik in het weekeinde altijd een cockcage moet dragen, dat ik op werkdagen altijd kanten slipjes moet dragen, dat ik dagelijks mijn kont met een dildo moet neuken en mijn pikje met een dilator moet penetreren, dat ik mijn tepels met klemmen en mijn balzak met knijpers moet pijnigen.
Iedere ochtend kniel ik voor Misstress Y, 30 minuten op handen en knieën; eerbiedig en onderdanig. Iedere ochtend beloof is Mistress Y dat ik voortdurend aan haar zal denken, alles zal doen om haar tevreden te stellen, altijd eerlijk te vertellen als ik me niet precies aan haar regels heb gehouden en om straf te vragen als ik ongehoorzaam ben geweest.

Het is zondag en mijn pikje zit sinds vrijdagmiddag, 16u00 keurig opgesloten in de cockcage. Zoals altijd ben ik veel te vroeg wakker. Maar dat geeft niet, het geeft mij alle tijd om mijn verplichte oefeningen te doen. Na die oefeningen, op handen en knieën, met klemmen en knijpers open ik twitter om Misstress Y goedemorgen te wensen, open ik mijn mailbox om te zien of er nog post voor mij is. En er is post, tot mijn verbazing en grote blijdschap; een mail van Misstress Y.
"subje. ik heb je ooit een foto van mijn hand gestuurd, via DM. zet die foto op je scherm, prent mijn hand in je hoofd. bedenk hoe graag je je zou willen aftrekken, hoe graag je zou willen klaarkomen terwijl je naar mijn hand kijkt. stuur me je verslag en zorg ervoor dat ik tevreden ben met jouw inktspatten!"
OMG, wat een vreselijke opdracht. Ik zit naakt aan de keukentafel, met een collar om mijn hals, met de cockcage om mijn pikje en mijn ballen, met klemmen op mijn tepels. Ik laat de opdracht op mij inwerken.
Aftrekken? De laatste keer dat ik me heb afgetrokken, dat ik ben klaargekomen is inmiddels zo´n vier weken geleden. Toen moest ik naar een plaatje kijken, van een sub die aangelijnd knielde aan de voeten van een Domina. Dat was ook een opdracht van Misstress Y. Toen had ik geen cage om, toen kon ik, toen moest ik klaarkomen. Nu kan ik wel mijn balzak pijnigen met knijpers of met een raderwieltje, maar mijn pikje kan ik niet aanraken, mijn pikje zit veilig in de cockcage.
De foto van de hand van Misstress Y. Het is een mooie hand, een krachtige hand met roodgelakte nagels. Ik kan me goed voorstellen hoe die hand aan mijn riem trekt, hoe die hand mij een tik in mijn gezicht geeft, hoe die hand de zweep hanteert om mij een pak slaag te geven. Ik wil die hand, de hand van Mistress Y graag gehoorzamen!
De hand van Misstress Y is zo mooi, zo waanzinnig mooi! Kijkend naar die prachtige hand bollen mijn ballen op in mijn afgeknelde zak, raakt mijn stijve pik klem in de cage. Volstrekt overbodig, omdat mijn pikje opgesloten zit, druipt er voorvocht uit mijn urinebuis, uit de cage, op de plavuizen. Ik lik die vloertegels snel schoon, omdat ik weet dat Misstress Y niet van rotzooi op de plavuizen houdt.
Ik kijk naar de hand, de hand van de Allerliefste Misstress Y. Haar hand, die lieve hand, die mooie hand windt mij op!
Ik zou me willen aftrekken, onderdanig aan die prachtige hand. Gehoorzaam aftrekken, nederig aftrekken, omdat ik die hand wil dienen. Maar mijn pikje is opgesloten, in de cockcage. Dus al wil ik nog zo graag, ik kan me niet aftrekken en dus kan ik niet klaarkomen.
Ik schaam mij diep!
Misstress Y wil dat ik klaarkom, kijkend naar haar hand, dat ik een orgasme beleef, ter ere van haar hand.
En ik weiger weer eens klaar te komen, verschuil me achter mijn cockcage.

Het is zondag en ik kijk naar de foto van de hand van Misstress Y. De allerlmooiste hand van de Allerliefste Domina.
Ik wil me zo graag aftrekken, ik wil zo graag klaarkomen voor die hand, de hand van Misstress Y.
Misstress Y mag mij pijnigen, ze mag mij vernederen, ik zal haar altijd gehoorzamen en nederig dienen, als ik maar mag klaarkomen voor haar hand.
Maar ik kom niet klaar. Ik kan niet klaarkomen vanwege de cockcage. Ik mag niet klaarkomen want ik ben niet haar sub, Misstress Y is niet mijn Domina. Zij controleert mij, mijn doen en laten. En in dit specifieke geval controleert zij mijn laten, controleert zij dat ik géén orgasme geniet, dat ik niet klaarkom, dat ik me niet aftrek.
En omdat ik niet kan klaarkomen voor Misstress Y, kniel ik voor haar, dankbaar en onderdanig.

Liza

De trein naar huis staat al klaar op spoor 11. Liza en ik moeten ons haasten door de stationhal, de trap af naar het perron om onze trein te halen. Enigzins buiten adem ploffen we tegenover elkaar neer op de laatste vrije zitplaatsen in de coupé.
"Wat was je weer stom bezig vandaag, met je wapperende schaamlippen en trillende tepels! Kun je niet gewoon je mond dichthouden als wij teksten bespreken die er wel toe doen? Denk maar niet dat iemand die miezerige inktspatten van jou wil lezen of geïnteresseerd is in jouw stupide kanttekeningen bij de prachtige pennenvruchten van mijn lieve vriendinnen en vrienden."
Liza´s snerpende stem schalt door de coupé en doet het fluiten van de conducteur verstommen.
Ik wil de iPad uit mijn tas pakken, maar Liza schopt mij tegen mijn scheenbeen.
"Je weet hoe belangrijk deze EWA-meetings voor mij zijn! En dan kom jij met je platvloerse tiet-en-kont opstel, met jouw schaamteloze opsomming van vrouwvijandelijke obsceniteiten. Je houdt ook werkelijk geen enkele rekening met mij, met wat ik voel, met hoe ik me voel."
Liza spreekt zo luid dat zij zelfs in de volgende coupé letterlijk te verstaan is.
"En dan kijk je de hele tijd naar de borsten en de benen van al mijn vriendinnen! Jij denkt natuurlijk dat ik niet zie waarheen jouw ogen gaan en hoe je zit te lonken. Het enige waaraan jij kunt denken is hoe jij die vrouwen in bed kunt krijgen. Voor jou telt alleen jouw libido en is een vrouw alleen een lustobject."
Liza wordt onderbroken door de conducteur, een vrouw met een zachtaardige, vriendelijke en vrolijke blik. Ik geef haar onze OV-kaartjes, zodat zij die kan controleren. En ik wens haar een goedemiddag, nadat zij mij die kaartjes weer heeft teruggeven. Ze glimlacht minzaam.
"Jullie mannen beoordelen vrouwen alleen op hun borsten en billen! Borsten en billen moeten rond zijn en strak staan. En tepels moeten 24 uur per dag stijf zijn. En zodra er ook maar aan één criterium niet is voldaan, dan krimpt jullie wanstaltige zwellichaam ineen en verwordt tot een rimpelig stokje, waarmee je niet eens een klodder slagroom kunt doorboren."
Een aantal van de andere passagiers kijkt inmiddels met fronsende wenkbrauwen en verstoord in onze richting. Ook in mijn richting, terwijl ik nog helemaal niets heb gezegd, afgezien die goedemiddag-groet aan de conducteur.
Ik wil op mijn horloge kijken, weten hoelaat het is. Maar Liza schopt mij opnieuw, nu tegen mijn andere scheenbeen.
"En jij, jij bent echt de ergste van alle mannen, met je porno-obsessie! Ik weet zeker dat die hele iPad van jou volstaat, met benen, billen en borsten. En dat je iedere avond een foto uitzoekt, om je bij af te trekken. Zo´n minkukel ben jij wel, dat je klaarkomt op mooie photoshop plaatjes van mooie, maar voor jou onbereikbare vrouwen. Denk jij nou echt dat vrouwen op jou en jouw hitsige pik zitten te wachten? Als ik straks thuiskom heeft mijn vent het eten klaar, dan verwent hij mij met al zijn lekkers, dan geniet ik een heerlijke nacht."
Liza wil misschien nog wel meer zeggen, maar de conducteur roept om dat we, Liza en ik, ons station naderen, dat we onze bagage moeten meenemen en niet moeten vergeten uit te checken.
Ik breng Liza en haar bagage naar de taxi-standplaats en slenter daarna rustig naar huis. En thuis ligt er een kaartje op mijn deurmat, een kaartje van een vriendin, een kaartje met een hartje.
"Misschien moeten we een keer afspreken," staat er op dat kaartje geschreven. Het is een mooi handschrift. Ik hoop dat haar ogen ook zo mooi zijn.

Belblondje - een (bijna) waar gebeurd verhaal

Ik noem haar belblondje, omdat ze blond is, omdat ze altijd loopt te bellen als ze een rondje doet met haar hondje. Ze woont in de buurt, zij met die heel lange blonde haren en dat dartelende hondje. De frequentie van haar rondjes hangen niet af van het hondje, maar van haar belbehoefte. Soms komt ze wel tien keer per ochtend voorbij, met de telefoon aan het oor en het hondje slenterend achter haar aan.

Het is donderdagochtend, de ochtend van een thuiswerkdag. Ik ben vroeg opgestaan, maar loop nog steeds slechts in een badjas gekleed door het huis. Tot mijn verbazing, tot mijn schrik gaat de deurbel. Er belt nooit iemand bij mij aan, afgezien van collectanten en jehova getuigen. De bel gaat nog een keer en nog eens. Het klinkt naar paniek.

Ik doe de deur open, het belblondje stormt naar binnen en gilt: "Mijn telefoon is gevallen, hier voor de deur! En nu doet-ie het niet meer! Ik moet onmiddellijk bellen. Waar is je telefoon?"
Voordat ik heb kunnen reageren, heeft zij mijn telefoon al van tafel gegrist, een nummer gekozen en vervolgt zij het gesprek dat kennelijk afgebroken was doordat belblondje haar telefoon had laten vallen. En ondertussen holde haar hondje kwispelend door mijn woonkamer, over de bank, om mijn benen, onder mijn badjas.

"O, wat is dat dan?" vraagt belblondje, nadat ze eindelijk klaar is met haar telefoongesprek.
Ik stotter dat dat buttplugs en dilators zijn. Stom van mij dat ik die speeltjes gewoon op tafel heb liggen, maar ik ben niet gewend op bezoek en zeker niet op onaangekondigd bezoek.
"En wat doe jij met die dingen?" vraagt zij quasi onwetend en uiterst uitdagend. "Nou, vertel!"
Omdat ik alleen maar stotter en niet uit mijn woorden kom, pakt belblondje de grootste buttplug. Ze kust het puntje van de plug en beveelt mij voor te doen wat ik ´s avonds met die buttplug doe.
Ze staat voor me, bijna tegen me aan. Ik kan geen kant op. Ik pak de plug aan, ik duw de plug tegen mijn kont, langzaam in mijn kont, diep in mijn kont, totdat het dikste deel voorbij de sluitspier is.

"Doe die badjas uit, ga zitten en laat zien hoe diep je zo´n dilator in je pikje kunt duwen!"
Ik weet niet anders dan te gehoorzamen, hoewel de gordijnen open zijn en iedereen die voorbij loopt mij zou kunnen zien, hoewel belblondje mij de dikste dilator aanwijst. De dilator verdwijnt op twee centimeter na, volledig in mijn plasbuis. En belblondje kijkt tevreden, triomfantelijk.
"Klein pikje heb je, trouwens. Ik begrijp ineens waarom je hier alleen woont. Blijf hier braaf zitten. Ik ga even weg, maar kom straks weer terug!"
Ze pakt mijn sleutels, mijn huissleutels en mijn mijn autosleutel. Ik hoor hoe belblondje de deur op slot draait, hoe ze mijn auto start en wegrijdt.

Uren verstrijken. Buurmannen en buurvrouwen, buurjongens en buurmeisjes lopen voorbij mijn huis. Sommigen kijken naar binnen, sommigen kijken twee keer of komen een paar keer terug, om mij beter te zien. Nog meer uren verstrijken en het wordt donker.
Dagen verstrijken. Belblondje en haar hondje zie ik nooit meer. Mijn auto ook niet. Het is donker.

De Bel ...

Zoals iedere avond vanaf 7 uur ben ik druk, druk bezig met de training die MistressY mij heeft opgedragen. De dildo kleeft aan mijn stoel, de dildo priemt in mijn kont, ik zak over de dildo heen, ik ga op en neer, hoog en laag, hard en diep. MistressY wil dat ik mijn kont oefen, zodat mijn kont altijd beschikbaar is voor een goede neukbeurt; zij wil ook dat ik oefen om te voelen dat ik sub ben, dat mijn pijn haar genot is; hoe harder, dieper de dildo in mijn kont gaat, des te meer zal MistressY tevreden zijn.
De voordeurbel rinkelt, het is half 8, ik ben pas halverwege de verplichte oefeningen.
Ik sta op, ik sla een badjas om, ik strompel naar de deur, doe de deur open ... en zie Shirley, mijn buurvrouw.
Ze kijkt mij recht in de ogen, ze slaat mijn badjas open, ze trekt aan de ketting van mijn tepelklemmen, ze neemt de riem aan mijn collar in haar hand.
"Ik heb je gisteren echt wel zien lopen, in jouw tuin! En ik heb t gevoel dat je dat niet voor mij deed, subje!"
Shirley duwt mij de huiskamer in, op mijn knieën. Ze beveelt mij te blijven staan, zoals ik sta en waar ik sta. En terwijl ik daar op handen en knieën sta, doorzoekt zij mijn kasten. Niet veel later heeft ze mijn speeltjes gevonden, waaronder floggers en zwepen.
Shirley slaat mij net zolang totdat ik om genade smeek, om genade gil, met tranen in mijn ogen.
"Ga maar zitten, daar, op je dildo!" beveelt Shirley.
Normaliter doe ik dat veel voorzichtiger, lik ik de dildo, vinger ik mijn kont, om de dildo enigzins draagbaar naar binnen te laten glijden. Voor die voorzichtigheid is nu geen tijd, geen gelegenheid. De dildo doet meer pijn dan ooit eerder, maar ik ga gehoorzaam zitten. De droge, ruwe dildo glijdt diep in mijn kontje.
Met goed gerichte zweepslagen dwingt Shirley mijn benen wijd uiteen, zodat zij ruimte heeft, ruimte om knijpers op mijn balzak te klemmen. Glimlachend kijkt ze me aan, als ze gewichten aan mijn tepelklemmen hangt.
Ik mag de code van mijn smart-phone verraden. Mogen, inderdaad, mogen op straffe van.
"Die MistressY zegt dat je helemaal niet haar sub bent! Je zou wel willen, zegt ze! Je moet nog heel veel leren en bovendien heeft ze een sub die wel weet hoe hij zich dient te gedragen! Op en neer jij, op en neer over die dildo! Ga door, sneller, harder, dieper! Doe je best, subje!"
Met de zweep slaat Shirley de knijpers van mijn zak en de klemmen van mijn tepels. Nooit eerder heb ik zoveel pijn gevoeld.
"Die MistressY van jou, die wil dat wij jou in de gaten kunnen houden, dus daarom ga ik een paar webcams monteren. En ze wil dat ik je meer les ga geven, praktijkles! Dus ... blijf zitten op die dildo, terwijl ik de camera´s monteer!"
De volgende ochtend vond ik een mail van MistressY in mijn mailbox: "Voortaan kruip jij dus ´s ochtends en ´s avonds door de tuin, zodat wij je kunnen zien kruipen! En zorg dat je goed in beeld bent, als je je oefeningen met de dildo doet!"

Ik volg je nu, volg mij terug

Ik geef eerlijk toe dat ik Twitter-verslaafd ben, met twee Twitter-accounts. Het ene account is een puur 'vanilla'-account, waar ik politieke tweets post, tekeningen/cartoons plaats en contact houd met veel vrienden en bekenden. Het andere account is 100% erotisch, gelinkt aan mijn FetLife-account en mijn BDSM-leven.
Nou ja, een echt BDSM-leven heb ik niet. Wie mijn blog al wat langer volgt en leest, weet dat ik al als schooljongen wist, dat ik een sub ben, dat ik verlang naar echte FemDom en dat ik graag de sub van een Domina zou willen zijn.
Ik voel mij mislukt, omdat ik nooit een Domina heb gevonden die mij onder controle wilde nemen en wilde opvoeden, opleiden, de weg wijzen.
Of moet ik de verleden tijd gebruiken, in de zin dat ik mij mislukt voelde?
Ene @MistressY sprak mij aan, op Twitter.
"Volg mij, nu, onmiddelijk! Dan kan ik je DM sturen," schreef zij in de TimeLine.
Ik was blij verrast op zo´n manier te worden aangesproken. Een dame, ene @MistressY die mij zo dominant aansprak.
Even later zat de eerst DM van @MistressY in mijn DM.
"Je noemt mijn Mevrouw, je doet wat ik je opdraag, ik zal je leren te gehoorzamen!" schreef ze.
"Ja, Mevrouw! Ik zal onderdanig gehoorzamen, ik wil leren u nederig te dienen," antwoordde ik onmiddellijk.
"Ik geloof niet dat ik je iets had gevraagd, sub! Zwijg op Twitter, tot ik zeg dat je moet Twitteren!"
En toen werd het stil op Twitter. Ik keek om de 5 minuten of er een bericht voor mij was. En er kwamen wel Mentions voor mij binnen, maar niet van @MistressY. Op die Mentions durfde ik, wilde ik niet reageren. Ik wilde wachten, wachten op een bericht van @MistressY.
´s Avonds lag ik naakt in bed. Het was lang geleden dat ik een zo harde, opgewonden erectie had gevoeld. Ik raakte buiten adem, ik had mij willen aftrekken ... maar ik hield de handen boven de dekens. Iets in mij zei dat @MistressY niet blij zou zijn, als ik me zou hebben afgetrokken, als ik zou zijn klaargekomen om haar Tweets, om haar Mentions, om haar DM aan mij.
De volgende ochtend vond ik een DM, van @MistressY: "geen slip aan vandaag! denk aan mij! meld je als je thuis bent!"
Het werd een rare werkdag. Mijn gedachten vlogen alle kanten op, behalve naar mijn werk. Ik had de Ava (een paar rode schoenen) van @MistressY voor ogen, ik voelde mijn pikje in mijn pantalon, ik voelde mijn hartkloppen in mijn keel.
Vaak vind ik t niet fijn om naar huis te rijden, nu was ik blij, heel blij thuis te komen, de iPad aan te doen en een DM aan @MistressY te sturen: "Mevrouw, ik ben thuis."
Uren later kreeg ik een DM: "Knoop een veter om je ballen! Strak! Zet waskijpers op je ballen! Stuur een foto!"
Ik wist niet hoe snel ik moest gehoorzamen. Nooit eerder had ik een zo liefdevolle opdracht gekregen. Gelukkig had ik veters en knijpers in huis. Ik deed wat mij gezegd was door @MistressY, knoopte mijn ballen af, zette knijpers op mijn ballen, maakte een foto en stuurde die foto naar @MistressY.
"Je bent ongeschoren! Werkelijk geen gezicht! Ga je scheren en dan stil slapen!"
OMG, die DM van @MistressY deed mij pijn. Ik voelde mij opnieuw mislukt. Maar ik wilde de moed niet opgeven, ik haastte mij naar de badkamer, om mij te scheren ... mijn borst, mijn buik, mijn ballen. Ik had dolgraag een volgende foto aan @MistressY willen sturen, maar ik durfde dat niet te doen aangezien zij mij daartoe geen opdracht had gegeven.
"Zorg dat je voortaan altijd glad voor mij bent, stuur me je emailadres!" las ik de volgende ochtend in mijn DM.
En daarna bleef het dagen stil. Ik werd er gek van! Ik wilde sub worden van @MistressY, ik wilde mij aan haar onderwerpen, van haar leren hoe een echte sub zich dient te gedragen, hoe ik haar blij en tevreden zou kunnen maken.
Stil, tot er een mail in mijn mailbox lag, een mail van @MistressY, een mail met een boodschappenlijstje.
Ik had toestemming van @MistressY haar een foto te sturen van mijn inkopen. Onmiddellijk nadat ik de mail met de foto had verstuurd, kreeg ik een DM van @MistressY.
"Die dildo is te klein, je hebt een langere, dikkere nodig! Nu kopen, foto over één uur!"
In dat dorp van mij is maar één seks-shop. Het meisje in de bediening keek mij verbaasd aan, omdat ik er alweer was, omdat ik nog een dildo wilde kopen, een grotere.
"Neem deze maar," zei het meisje, "die is erg, zo lekker. Uw vrouw vindt die vast lekker!"
Met schaamrood op de kaken holde ik weer naar huis, om een volgende foto naar @MistressY te sturen.
"Die is goed. Neuk je kont, oefen je kont. Ik wil je kunnen neuken als ik je ontmoet!" kreeg ik als antwoord op mijn foto.
Sindsdien oefen ik iedere avond mijn kont, voor @MistressY, omdat zij dat wil en opdat zij mij kan neuken als ik haar ooit ontmoet. Ik draag ook tepelklemmen voor haar, twee keer per dag.
En ik heb een hele serie dilators in huis, die graag hun weg zoeken in mijn pikje, door de urinebuis. Zo´n dilator mag ik pas gebruiken, nadat die grote dildo mijn kontje gebruikt heeft.
@MistressY leert mij via haar opdrachten gehoorzaam te zijn, nederig en onderdanig te zijn. Ik doe alles wat zij mij beveelt en stuur haar desgewenst foto´s om haar te laten zien dat ik precies doe wat zij mij heeft opgedragen.
Vorige week kreeg ik opdracht mij af te trekken, klaar te komen voor @MistressY.
Sinds ik op Twitter contact had met @MistressY, had ik mij niet meer afgetrokken, was ik niet meer klaargekomen. Nu moest ik mij aftrekken, nu moest ik klaarkomen. Ik had niet eens een beeld van @MistressY, ik kon niet naar ogen kijken die mij zouden dwingen klaar te komen. Maar ik moest, nee ik wilde voor haar klaarkomen, spoot mijn sperma op een schoteltje, om daar een foto van te maken.
"Braaf, subje. Voorlopig mag je niet meer klaarkomen. Schaam je voor je orgasme!" schreef @MistressY in antwoord op de foto van mijn orgasme. Ik moest mij leren te schamen, voor mijn zondig gedrag. @MistressY gaf mij opdracht om iedere ochtend op handen en knieën aan haar te denken, om me te schamen, om te leren mij beter te gedragen.
"Voorlopig mag je niet meer aftrekken, laat staan klaarkomen! Denk aan mij kut en mijn clit!" schreef @MistressY in een volgende DM.
Vanochtend was ik weer veel te vroeg wakker. Ik heb klemmen op mijn tepels gedaan, ik heb knijpers op mijn zak gezet, ik ben op handen en knieën de tuin ingewandeld, omdat @MistressY dat wil. Met de collar om en aan de riem heb ik ruim een halfuur op de harde, ruwe tegels gestaan, voor @MistressY, om haar te plezieren. En daarna heb ik, nog steeds op handen en knieën. een paar rondjes door de tuin gelopen, zoals @MistressY dat had willen zien.
Nu zit ik aan tafel, slechts gekleed in een kanten damesslip; en met de collar om mijn hals. Op de tafel liggen klemmen en knijpers, dilators en buttplugs, een grote en een heel grote dildo. Ik mag alleen maar kijken, ik mag die speeltjes niet aanraken, niet voor 19u vanavond.
En vanavond, nadat die vreselijke dildo mijn kont heeft geneukt, nadat de grootste dilator geheel in mijn pikje is verdwenen ... dan neem ik de zweep, om mij op mijn billen te slaan, de flogger om mij op mijn ballen te slaan, omdat @MistressY ontevreden over mij is, omdat ik met mijn schandelijk gedrag nooit haar subje zal worden, omdat ik dankbaar moet zijn dat @MistressY mij ooit een DM heeft gestuurd.
Ze is lief, @MistressY, ze is de Allerliefste en ik zal mijn best doen; omdat ik ooit sub wil zijn van een Domina, omdat ik sub van @MistressY wil zijn.

Damals in der DDR

Omdat mijn vader een hoge positie bij de SED had, omdat ik bij de FDJ mijn sporen had verdiend, omdat ik als informele medewerker van het Ministerie voor Staatszekerheid al veel bruikbare informatie (over mijn zus, over mijn docent scheikunde, over de trainer van mijn voetbal elftal, over de vrouw van het blokhoofd, over een officier bij het nationale volksleger) had aangeleverd aan mijn contactpersoon binnen het Ministerie voor Staatszekerheid, kreeg ik een formele baan, bij het Ministerie voor Staatszekerheid.
Ik mocht mij onderofficier noemen, ik kreeg een codenaam (OPZ XIV/3) en vele privileges.
In de kelders van het Ministerie voor Staatszekerheid was een winkel waar fruit te koop was, en echte koffie. Ik kocht daar Franse parfum voor mijn vriendin en een scheerapparaat van Braun.
Ik kreeg ook een auto, een Trabi-600!
Hoofdofficier HGG IX/2 (hij heeft mij zijn naam nooit genoemd, ik noemde hem 'luitenant') had de leiding over een onderafdeling van de afdeling conspiratieve groepen. De onderafdeling van HGG IX/2 richtte de aandacht voornamelijk op christelijke vijanden van de arbeidersklasse, die zich verenigden in kerken en christendemocratische kiesverenigingen.
Vanwege mijn kennis van wiskunde en natuurwetenschappen werd ik geplaatst aan de Karl-Marx-universiteit in Leipzig en kreeg ik de opdracht Angela Dorothea Kasner (geboren in Hamburg-1954, maar in 1957 verhuisd naar de DDR) te volgen en alle mogelijke informatie over haar en haar omgeving te verzamelen.
Angela Kasner studeerde natuurkunde, had een liefdesrelatie met studievriend Ulrich Merkel, werd secretaris van Cultuur van de FDJ, en maakte veel reizen (niet alleen naar met ons bevriende naties zoals de USSR, maar ook naar imperialistische staten zoals de USA).
Mijn technisch-specialisten monteerden afluisterapparatuur in zowel de woning als de werkkamers van Angela Kasner. Dankzij die afluisterapparatuur kon ik goed volgen wat Angela deed, precies horen wat zei zij en tegen wie.
Angela en Ulrich hadden weinig plezier aan seks. Hij wilde iedere nacht neuken, maar zij had het vaak druk, druk met het lezen van documenten. Als zij alleen was, dan had zij ineens alle tijd om zichzelf te bevredigen. Ik raakte meer dan eens opgewonden door de geluiden, haar vingers in haar kut, haar kreunen en hijgen, een winterwortel in haar kut, haar gillen en schreeuwen, haar spuitend orgasme.
Ik maakte foto´s van Angela, als ze over straat liep, als ze op de universiteit was, als ze op het kantoor van de FDJ was, als ze koffie dronk op het SED-kantoor. Ik maakte misschien wel teveel foto´s, dus stuurde ik slechts de helft op naar het Ministerie voor Staatszekerheid in Berlijn.
Toen Angela en Ulrich naar Berlijn verhuisden, volgde ik hen op de voet. Beter nog, ik betrok het appartement naast dat van hen, zodat ik het liefdespaar nog beter in de gaten kon houden: niet alleen met afluisterapparatuur, maar ook met een camera die ik in de slaapkamer van het subversieve echtpaar had laten installeren.
Mijn rapporten aan het Ministerie voor Staatszekerheid vielen in goede aarde. Met name mijn verslag over de ontmoeting die Ulrich Merkel had met een subversief element uit het door de imperialisten bezette westelijk deel van Berlijn, waarbij vermoedelijk geheime documenten werden uitgewisseld, was doorslaggevend voor mijn bevordering.
Angela Kasner moest haar relatie met Ulrich Merkel verbreken (1982); Ulrich werd in verzekerde bewaring gesteld, opgesloten in Hohenschönhausen; Angela (wij noemden haar bij haar codenaam 'Erika') werd overgeplaatst naar een kantoorbaan bij een chemie-fabriek in Berlijn-Adlershof.
Daar, in Aldersdorf, had het Ministerie voor Staatszekerheid een positie voor mij geregeld, zodat ik Angela van zeer nabij in de gaten kon houden, naar haar kon kijken, me kon opgeilen bij de gedachte dat ze onder mijn controle was, in mijn macht.
´s Nachts als zij sliep, trok ik mij af, kwam ik klaar, terwijl ik fantaseerde dat zij mij pijpte.
FKK, Freie Körper Kultur, was in de DDR gewoon, een welkom overblijfsel uit Nazi-Duitsland. De Nazi´s hadden op Rügen een fantastisch vakantiehotel gebouwd, waar nu alleen voor geprivileerde partijleden de mogelijkheid was een vakantie te boeken.
Omdat ik Gudrun, een van de collega´s van Angela, niet vertrouwde, regelde ik een bedrijfsuitje naar Rügen. Een uitje voor een zeer select gezelschap ... Angela, Gudrun, Katja, hun leidinggevende Herman en ik.
Herman zou zelfs op het strand zijn stropdas niet afdoen, want zonder pak was Herman geen mens.
Katja was een braaf meisje, gehoorzaam aan haar vader, gehoorzaam aan de partij, gehoorzaam aan mij!
Gudrun luisterde in het geniep naar west-radio, had ik gehoord, van de portier van de chemie-fabriek in Berlijn-Adlershof; zij wist eerder wat kameraad Honecker zou vertellen dan dat het op onze staatstelevisie werd uitgezonden.
Aldus reisde ik met kantoorklerk Herman en drie lekkere wijven naar Rügen.
Angela, Gudrun en Katja deelden één kamer, zodat ik hen makkelijker in de gaten kon houden.
Herman kreeg een kamer in een andere vleugel van het hotel, zodat wij geen last van hem zouden hebben.
Samen met Angela, Gudrun en Katja wandelde ik over het Oostzeestrand. Samen met Angela, Gudrun en Katja maakte ik plezier.
Ik had grote moeite om mijn erectie te onderdrukken.
Katja en Gudrun waren natuurlijk ook mooi, heel mooi, aantrekkelijk. Maar Angela, eindelijke naakt en aanraakbaar dichtbij, na al die jaren waarin ik haar in observatie had gehad, die Angela met haar heerlijke lijf en haar liefdevolle blikken maakte mij voortdurend geil.
Ik had Katja gezegd dat zij met Gudrun moest praten, dat zij Gudrun moest uithoren, haar moest verleiden, met haar naar bed moest gaan. Als Katja dat niet naar behoren zou doen, zou haar vader daarvan horen, zou haar vader daar de consequenties van ondervinden, zou de partij de mogelijke maatregelen nemen.
Ik zei Angela dat Gudrun en Katja even tijd voor elkaar nodig hadden, dat ze misschien beter niet hun kamer binnen zou gaan, dat ze dus met mij mee moest, naar mijn kamer.
Naakt op mijn bed, naakt op haar rug, naakt met de benen wijd liet Angela mij haar kut zien, trok ze haar schaamlippen wijd uiteen, zodat ik haar clitoris kon zien.
Mijn pik is nooit zo stijf, zo hard geweest als toen, toen zij mij smeekte haar hard en diep te neuken.
Ik dook over haar heen, nam haar in mijn armen. Mijn pik zocht zijn weg in haar kut ...
En toen stormden tientallen agenten de hotelkamer binnen, om mij van Angela´s bekoorlijke lijf te sleuren, te boeien, af te voeren naar een kelder in Berlijn, Berlijn-Hohenschönhausen, in een cel naast de cel van Ulrich Merkel.
De eerste dagen gebeurde er niets, lag en zat ik in volledige stilte in mijn cel.
Maar daarna werd ik dagelijks uit mijn cel gehaald, voor verhoor, verhoor door de vrouw die ik als Gudrun kende, die nu ineens hoofdofficier Siehlke heette. De verhoren door hoofdofficier Siehlke waren aanvankelijk vriendelijk, zachtaardig. Maar omdat ik niet de antwoorden gaf die hoofdofficier Siehlke wilde horen, besloot zij andere methoden toe te passen.
Naakt tegenover haar, soms staand, soms knielend, altijd met klemmen op mijn tepels en knijpers op mijn zak, liet hoofdofficier Siehlke mij haar zweep voelen, haar electroshocker voelen. Ik hoefde alleen mijn vader te verraden, te liegen dat hij Walter Ulbricht had tegengewerkt bij het bouwen van de Berlijnse muur. Ik hoefde alleen toe te geven dat ik instructies kreeg van Schmidt en Kohl, aan te geven wie mijn contactpersonen waren.
Hoofdofficier Siehlke wist dat ik de antwoorden op haar vragen niet had; maar ze genoot ervan mij te martelen, eindeloos te martelen tot ik snikkend aan haar voeten lag. En daar, naakt op de grond, kreeg ik meer slaag met de zweep.
In november 1989 werd ik vrijgelaten, uit Hohenshönhausen. Ineens zwaaiden vlaggen met reclame voor CocaCola en McDonalds op plekken waar wij ooit mijnen hadden gelegd, mijnen om onze staat te beschermen tegen de imperialistische vijand, de vijand van de arbeidersklasse.
HGG IX/2 was inmiddels partijleider van de PDS, thans Linkspartij, die Linke, vriend van Roemer en co.
Hoofdofficier Siehlke was ondertussen directeur van het instituut voor de ontsluiting van Staatszekerheidsgeheimen, met de opdracht om alle documenten te vernietigen waarin de namen Merkel, Gysi, Kasner, Honecker, Sauer en zo meer in voorkomen.
En Herman zat en zit in de directie van de ECB.
In december 1998 huwde Angela Kasner de Berlijnse hoogleraar scheikunde Joachim Sauer. Angela heeft geen kinderen; Joachim heeft twee volwassen kinderen.
Als die agenten, toentertijd op Rügen, een paar minuten later waren gekomen, dan had Angela Kasner zelf een kind gehad, misschien wel twee!
Hoe zou Europa er nu dan hebben uitgezien?

Rauwe strot

EWA-OPDRACHT (28 mrt 2015) - Gebruik deze foto en schrijf een verhaal dat past bij de foto.

* RAUWE STROT *

Ik ken Henrik al heel lang, al sinds onze studietijd. Hij studeerde met veel succes, terwijl ik uitsliep in de collegebanken bij verplichte colleges na nachten met teveel drank en te weinig slaap. Het waren mooie tijden. Henrik kookte voor de medebewoners van het studentenhuis, poetste de keuken en de badkamer en zeemde zelfs één keer per kwartaal de ramen. Ik kan mij niet herinneren ooit een studieboek open te hebben gedaan, maar genoot van het stappen met mijn vriendinnen en van ruige seks met vriendjes die minder studiehaast hadden dan Henrik.
Volgens mij vond Henrik mij toen al leuk en lief. In ieder geval deed hij erg zijn best door lekker te koken en ook mijn kamer te stofzuigen als hij met zijn schoonmaakrondje bezig was: "een ideale schoonzoon," zou mijn moeder zeggen. Ik vond hem meer een sullig lulletje. Gedurende al die jaren in dat studentenhuis heb ik hem niet op één date kunnen betrappen; niet met een vrouw, niet met een man. En hij maakte mij ook nooit avances, terwijl ik er toch lekker uitzie en vaak halfnaakt door ons huis liep. Iedere echte man zou zich zeker aan een loopse teef als ik hebben vergrepen.

Henrik heeft mij een brief gestuurd die mij hogelijk verbaast. Hij heeft zich uitgeput in lange zinnen en veel te veel woorden om mij te vertellen hoe succesvol hij is in zijn baan, hoe groot zijn huis en hoe mooi zijn auto. Vier bladzijden verder komt Henrik eindelijk 'to the point' met zijn uitnodiging voor een Valentijnsdiner in zijn favoriete sterren-restaurant.
Mijn gedachten vliegen alle kanten op. Ik kan een luxe diner met goed gezelschap zeker waarderen, maar op Valentijnsdag word ik liever verrast door een echte vent, een kerel die zijn lusten op mij wil botvieren. Er is alleen momenteel niemand in mijn leven, die mijn bronstig lijf met zijn wellustig zwellichaam in al mijn openingen wil bevredigen.
Via WhatsApp stuur ik Henrik mijn bevestiging: "Hi Henrik! Wat een lieve uitnodiging! Laat de taxi maar voorkomen, dan stap ik in, zien we elkaar aan tafel met al jouw lekkers! Je herinnert je hopelijk nog dat ik onverzadigbaar ben! XXX."

Henrik ziet er keurig uit in zijn strakke pak en met zijn lila shirt. Hij is een mooie man, om te zien. Maar is hij ook een lekkere man om het mee te doen? Ik heb kriebel aan mijn clit, mijn kut is nat, mijn schaamlippen wapperen.
Henrik babbelt ondertussen over aandelen en obligaties, over revenue en profit, over zijn Porsche en zijn jacht. Ik denk aan het sperma van een echte man, terwijl ik de amuse naar binnenslurp. Ik houd van de smaak van zaad, op mijn tong en in mijn keel. Hoe meer zaad, des te beter. Herinneringen aan mijn vakantie op Jamaica poppen op: de aqua-jogging-teacher Pharell en zijn vrienden deden alles met mij wat ik lekker vind.
Voorgerecht, tussengerecht, hoofdgerecht, nagerecht schuiven voorbij en in plaats van te proeven wat ik eet, proef ik herinneringen aan al die heerlijke mannen, mannen die mij wèl wilden neuken. Zoals Marcello Masturbani die mij nam, terwijl zijn vrouw in de keuken een goddelijk lekkere Saltimbocca alla Romana aan het bereiden was; toentertijd in Orgia, tien kilometer ten zuiden van Siena.

Ik vraag mij af of Henrik door mij gepijpt zou willen worden, of hij mij in mijn kont zou willen neuken. Een succesvolle zakenman gaat toch niet uit eten met een geil wijf, als hij niet van plan is haar mee te nemen naar zijn hotelkamer om haar voor zijn geneugten te gebruiken?
Mijn vingers glijden langs mijn benen, tussen mijn dijen, in mijn kruis. Ik draag eigenlijk nooit een slipje, zodat ik me makkelijk kan vingeren en zodat een echte man mij kan nemen, wanneer hij wil.
"Wanneer heb jij voor het laatst geneukt?" vraag ik aan Henrik. "Jij hebt vast en zeker een mooie suite gereserveerd, waar je mij gaat uitkleden, strelen, zoenen en neuken, om mij daarna ten huwelijk te vragen. Ik sta al dagen droog en mijn kut snakt naar een stevige beurt. Laat mij maar goed, hard en diep voelen, hoe graag je me wilt ... dan beantwoord ik jouw aanzoek wellicht met een hartgrondig jahaahaaah!"
Henrik´s mond valt open, zijn gezicht kleurt vuurrood en hij stamelt onvertaanbare woorden, verwarde zinnen waaraan geen touw valt vast te knopen.
"Kom Henrik, laten we samen naar je kamer gaan. Mijn lijf wacht op jouw liefde. Kijk maar!" zeg ik, terwijl ik hem de vinger laat zien waarmee ik zoëven mijn clitoris heb gestreeld.
Henrik antwoordt hakkelend en struikelend over alle lettergrepen, dat een man toch niet met een vrouw naar bed kan gaan zonder dat zij een hechte relatie hebben, dat hij een cadeau voor mij bij zich heeft, mij het hof wil maken en hoopt dat ik een volgende keer met hem wil dansen gaan.
"Dansen bij Jansen? Doe niet zo idioot! Kom mee, dan laat ik je zien wat leven is."
Ik neem Henrik bij de hand en sleur hem mee naar de lounchbar, waar een in casual gestoken jongeman bij het haardvuur hangt. Terwijl Henrik nog steeds mijn hand houdt, stort ik me op de bank en spreek ik de jongeling aan:
"Hé jij! Jij wilt mijn vriendje vast wel laten zien, hoe ik bevredigd wil worden en dat jij mij in al mijn openingen wilt nemen!"
Zonder Henrik een blik te gunnen, houdt de jongen zijn hand op. Hij vraagt €150,= per uur en zegt zeker drie uur nodig te hebben om mijn lusten athans enigzins te bevredigen.
"Henrik," fluister ik met een pruillipje, "geef die kerel zes flappen en dan gaan we naar jouw kamer. Ja, jij gaat mee, want het is de hoogste tijd dat jij wakker wordt. En daarna gaan we slapen!"

Ik word wakker in Henrik´s armen. Gelukkig snurkt hij niet; ik houd niet van snurkende mannen. Ik proef de nasmaak van heerlijk zaad, mijn anus doet pijn en mijn vagina verlangt naar meer seks, diepe penetratie en harde stoten. Waar-o-waar is mijn adonis?
Met een ferme kniestoot in zijn kruis wek ik Henrik.
"Henrik, nu heb je die vraag nog steeds niet gesteld, de vraag waarop ik geacht wordt bevestigend te antwoorden. Mijn geduld is alles behalve eindeloos, dus schiet een beetje op. Als jij mij mijn pleziertjes gunt en mijn uitstapjes wilt bekostigen, als jij voor mij kerels regelt die echt kunnen neuken en die mannen ook in ons huis welkom zijn, dan wil ik graag jouw liefje zijn en met je samenwonen onder één dak. En regel nu eerst even een champagne-ontbijt, want ik heb een rauwe strot!"

--------------------------------
voetnoot: Orgia, 10 km ten zuiden van Siena

In mijn verhaal wordt naar Orgia verwezen. Voor lezers die mij niet of nauwelijks kennen, komt die verwijzing ongetwijfel uit de lucht vallen. Zoals Siegfried lezen ook zinloos is als je niet weet waar het Bruidsbed staat.
Daarom - voor de geïnteresseerde lezer - hieronder mijn inzending van een jaar geleden, bij de opdracht `VOICEMAIL`.

Er kwam een voicemailmelding binnen, van een voor mij onbekend nummer

Tien kilometer ten zuiden van Siena, ligt het dorpje Orgia. Een prachtig dorp, oude panden, smalle straatjes, steegjes en uitzicht over het Toscaanse landschap. Orgia ligt op een eenzame heuvel, een rots in een golvende zee, ver van de haast, de drukte en de stress.
Ik had een half woonhuis gehuurd van een hoogleraar aan de universiteit van Florence, dankzij een advertentie in de krant. ´s Avonds laat reed ik de de heuvel op, het dorpje in. Ik belde aan bij de buren, want daar kon ik de sleutel van mijn vakantieverblijf in ontvangst nemen. Een typisch Italiaanse mama, deed de deur open, ratelde in voor mij volstrekt onverstaanbaar Italiaans ongetwijfeld aardig bedoelde welkomstwoorden en overhandigde mij de sleutel.
Het verblijf was behalve een half woonhuis, ook een woonhuis in vervallen staat. De kraan in de keuken drupte, de helft van de lampen deed het niet, in de badkamer annex toilet wandelden gekko's langs de wand, de luiken voor de slaapkamerramen hingen scheef en op het bed lag een bejaarde zwarte kat.
Helemaal goed, goed voor mij! Na dertien jaar rennen, vliegen, hollen en nooit stilstaan, na de pijn en het verdriet van een scheiding, na onmogelijke avonturen om af en toe een nacht te delen, leek dit de plek om terug te komen bij mijzelf, thuis te zijn. Ik pakte mijn koffer uit, hing mijn kleren in de kast, legde mijn boxers en mijn sokken op een plank, stak de stekker van mijn telefoon in het stopcontact om dat ding op te laden. Geen stroom. Ik had nog 13% batterij!
Na drie dagen zwerven door de omgeving, bezoek aan Siena en andere prachtige steden, ontdekte ik dat Orgia een restaurant heeft. De ingang is moeilijk te vinden, je moet een donker steegje in tussen de Mini-Markt en het huis van de burgemeester, langs het huis van de dorpsdichter, je moet aankloppen om binnengelaten te worden.
Een prachtig mooie dame deed de deur open, ze keek me recht in de ogen, met haar betoverend mooie bruine ogen, ik kromp ineen door haar blik. Ze leidde mij naar een tafel op het terras, met uitzicht over het landschap.
"This is your place, Sir", zei ze in gebrekkig Engels.
Een perfect plekje! De avondzon schilderde Toscane in prachtige kleuren, deed het zwarte haar van de Italiaanse schoonheid glimmend schitteren, straalde in mijn wijnglas. Wat een schoonheid, zo'n vrouw in zo'n landschap en met zulk licht! De opwinding klopte in mijn keel!
Ik hoorde haar vragen of ik de kaart wilden zien, of dat de keuken mij mocht verrassen. Ik zag haar trillende borsten onder een dunne en strakzittende blouse, de mooie handen waarmee zij mijn tafel dekte, mijn glas bijschonk. Of ik iets heb besteld, kan ik me niet herinneren, maar de gerechten die mij werden voorgeschoteld smaakten goddelijk lekker! Ik at daar in dat restaurant, op dat terras lekkerder dan ik ooit heb geproefd, heerlijker dan ik ooit nog zal proeven.
De keukenploeg stond onder leiding van een vrouw, die ik herkende als de Italiaanse mama die in het huis naast mij woonde. De rest van de keukenploeg bestond uit haar kinderen en haar zus. Als een gerecht klaar was om uitgeserveerd te worden, schreeuwde de mama om "Maria", de toverfee die voor de bediening verantwoordelijk was.
De volgende dagen at ik iedere avond in Orgia, in dat restaurant, op dat terras. Maria herkende mij meteen als ik binnenkwam, bracht mij naar de tafel die zij voor mij had bestemd. Ze nam mij bij de hand, stuurde mij naar mijn stoel, wees mij op het prachtige uitzicht en koos voor mij, wat ik zou eten, wat ik wilde drinken. Ze legde haar hand op mijn schouder, als ze een gerecht serveerde, als ze een leeg bord afruimde, als de mijn glas bijschonk.
Ik legde mijn visitekaartje op tafel, naast de euro's, op de rekening; hopende dat Maria contact met mij zou opnemen.
´s Nachts fantaseerde ik over Maria! Dat zij mij opwachtte als ik na mijn espresso met sambuco het restaurant uitging, dat zij mij dan weer bij de hand nam, dat zij mij meenam naar dat mooie plekje onder die olijfboom aan de voet van de heuvel, dat zij mij uitkleedde, ik haar uit haar kleren hielp. Ik masturbeerde met haar ogen voor ogen, ik kwam klaar met haar eindeloze schoonheid in gedachten.
Afscheid nemen van Toscane is erg, afscheid nemen van Orgia is erger. De Italiaanse mama kuste mij, toen ik de sleutel kwam inleveren, en ze gaf me cadeautjes mee, lekkere dingen om thuis van te genieten. De mensen daar zijn zo lief, zo aardig, zo gastvrij! Alleen Maria was er niet, om afscheid te nemen. Dat deed me pijn, want ik dacht dat zij mij ook leuk vond, had gevonden. Ik ging weg, dus ik raakte kwijt wat ik had gevonden.
De telefoon had al een week geen batterij meer. Eenmaal voorbij Siena begon de telefoon weer netwerk te zoeken. Maar dankzij de vele tunnels op weg naar het noorden, had ik pas in de buurt van Milaan weer fatsoenlijk ontvangst en kwam er een voicemailmelding binnen, van een voor mij onbekend nummer, een Italiaans nummer. Het bericht was vier dagen oud.
"Hello Paul! Please come to my house, it is opposite to yours! I am waiting for you, to spend the night together, to enjoy the most beautiful Toscany night, with me ... you are so kind! Maria."
Nadat ik het bericht had beluisterd, reed ik Italie uit en Zwitserland in. 

HIStory

lang lang lang geleden ...

ik denk dat ik 13 was, 1969.
met een stijve pik dacht ik aan Dorette, het mooiste meisje in mijn klas, aan Jerney, de zangeres van Earth & Fire, aan Janneke, de vriendin van mijn 6 jaar oudere zus.
mooie meisjes, mooie vrouwen, maar mijn pik was stijf voor Janneke.
altijd als zij bij ons op bezoek was, was zij lief voor mij. ze streelde mijn haren, mijn nek, mijn rug. en als niemand keek, kuste zij mij.
een paar jaar daarvoor, toen mijn ouders en mijn zus naar een familiefeestje waren, was Janneke mijn oppas geweest. ze heeft me toen haar kut laten zien, laten kussen, laten likken. Janneke smaakte heel lekker, toen.
mijn stijve pik, stijf voor Janneke, ondanks alle veel mooiere meisjes en vrouwen; ik herinner mij die nacht nog heel goed.
langzaam, zacht trok ik mijn pik, een vinger van mijn andere hand streelde mijn kont, wilde naar binnen.
"niet klaarkomen!" dacht ik, terwijl ik niet eens wist wat klaarkomen was. het gevoel in mijn pik was zo lekker, zo ongelovelijk lekker. maar ik wilde Janneke voelen: in mijn kont.
het was een raar flesje, ouderwetse rosé. ik weet niet waarom ik dat flesje in mijn nachtkastje had bewaard, maar het kwam nu goed uit!
voor Janneke duwde ik dat flesje in mijn kont! het deed pijn, maar voelde heerlijk. Janneke was heerlijk, ik wilde pijn voor haar lijden en daarna voor haar aftrekken en klaarkomen.

ik ben nu 58.
er is niets veranderd, afgezien van het feit dat die Janneke spoorloos verdwenen.
ik ben een sub, ik vind t fijn om pijn te lijden en vernederd te worden. klaarkomen? niet voor mij, nooit voor mij, enkel om de ander te plezieren, om haar te laten zien dat ik haar liefheb en wil gehoorzamen.
waarom zou ik genot willen hebben, mogen hebben?
pijn en vernedering moeten mijn deel zijn! en omdat ik solitair leef, doe ik het zelf ... bdsm.
vriendin-1 ging dood, vriendin-2 had een ander, vrouw-1 begreep mij naar 17 jaar samenleven nog steeds niet, vrouw-2 wilde alleen mijn zaad, om moeder te worden.
ik neem niemand iets kwalijk, het waren mijn keuzes, of erger: ik liet het gebeuren, zonder over mijzelf na te denken.

bijna 59 wil ik leven! ik wil het leven leven, mijzelf zijn, sub zijn.
dankzij EWA heb ik heel veel mensen leren kennen met wie ik kan praten over erotiek, een paar allerliefste mensen leren kennen met wie ik kan praten over BDSM. ik durf eindelijk hardop te zeggen wanneer ik een cockcage draag, of een buttplug, een ballcage, of tepelklemmen.
wat is als jongen van 14 voelde, durf ik eindelijk harop uit te spreken: ik ben een sub!

Poesje op Fetlife

Hester zit voor de spiegel, ze maakt zich op. Eigenlijk vindt zichzelf nog steeds een mooie vrouw, zelfs zonder make-up. Maar het is lang, het is jaren geleden dat Evert, haar man, tegen haar heeft gezegd dat hij haar mooi vindt. Ze kan zich niet herinneren wanneer hij haar voor het laatst een compliment heeft gemaakt, wanneer hij haar voor het laatst heeft aangeraakt, teder heeft gestreeld, zelfs maar gekust.
Evert is altijd onderweg, van zakenafspraak naar zakenafspraak, soms op reis in het buitenland. Vaak overnacht hij in een hotel en dat bevalt hem beter dan slapen in zijn eigen bed, naast zijn vrouw. Hij is volstrekt op haar uitgekeken. Bovendien lopen er overal lekkere en jonge meiden rond, die omwille van hun carrière wel een wip met hem willen maken.

"Yvonne," schreeuwt Evert in de telefoon. "Boek onmiddellijk een vlucht naar Riga, voor jou en voor mij. En een hotelkamer. Ik bedoel één hotelkamer, voor jou en voor mij. En bel mijn vrouw dat ik zondag pas weer thuis ben. Schiet een beetje op, want ik kom je over een uur op kantoor ophalen!"

Hester zit achter de laptop, ze logt in op de website van FetLife. Enige tijd geleden heeft zij op FetLife een ID aangemaakt, twee foto´s geplaatst en een korte biografie geschreven.
'Ik ben het poesje van Hester en ik moet dringend onderhanden worden genomen, worden gepenetreed en volgespoten. Ik doe alles voor een lekker orgasme en wil me graag onderwerpen aan een groot geschapen Meester.'
Hester moet glimlachen. Er zijn teveel reacties op haar foto´s en haar bio. De meeste reacties gaan alleen over seks, over aftrekken en klaarkomen, over haar borsten en haar billen.

Ene Paul schrijft: "Dag lief poesje! Een orgasme is een beloning, krijg je niet zomaar, moet je verdienen. Ik geef je graag de gelegenheid hard te werken om je beloning te verdienen. Maar realiseer je dat je het niet makkelijk zult hebben, als je eenmaal mijn poesje bent!"
Hester is geil en vingert zich. Ze wil het helemaal niet makkelijk hebben. Ze wil haar best doen, zo´n orgasme met die Paul verdienen. Hij heeft een paar mooie foto´s op FetLife, hij heeft een prachtig lijf op die plaatjes. Ze is benieuwd naar zijn pik, hoe zijn zaad zal smaken.
Hester typt een vriendschapsverzoek in en wacht op antwoord.
"Dat doe ik anders nooit!" lacht Hester, nadat ze heerlijk is klaargekomen. Haar lichaam schokt nog steeds, zweet druppels parelen over haar voorhoofd en ze is achter adem.

Voor het avondeten is er een bericht van FetLife. Paul heeft het vriendschapsverzoek van Hester geaccepteerd en is meteen in de chat gaan typen.
"Je mag alleen met mij typen als je naakt bent, poesje! Dus zet eerst een naakt foto van je op FetLife voor je antwoordt. Van top tot teen naakt. Ik wil je gezicht zien als ik met je chat!"
Hester is in de war. Een borst en een bil durfde ze wel te posten. Maar haar hele lijf en haar gezicht, dat gaat haar wel heel ver.
"Ik wacht geen uren, poesje. Schiet een beetje op, als je ooit nog een pik wilt voelen!"
Het feit dat die Paul kan zien dat zij online is, helpt Hester over een drempel. Ze kleedt zich uit, ze maakt een paar foto´s van zichzelf en post die plaatjes op FetLife.
"Jammer dat ik geen close-up van je poesje zie. Ik geef je nog één kans! Plak een foto van je kut op FetLife en stuur me je telefoonnummer!"
Hester wil alles doen, voor die Paul. Ze doet alles, ze post een foto van haar natte poes en ze stuurt hem haar telefoonnummer. Maar daarna blijft het stil. Paul schijnt offline te zijn en Hester´s telefoon rinkelt niet.

Midden in de nacht gaat de telefoon, Hester schrikt zich wild.
"Paul hier. doe een jurk aan, bel een taxi, laat je afleveren bij Club Chez Antoinette op de Varkensmarkt. vraag bij de deur naar mij."
Daarna is het gesprek verbroken. Hester is buiten adem, graait een paar spullen bij elkaar, doet een jurkje aan en belt een taxi. Ze heeft geen idee waarom zij doet wat Paul haar opdraagt, ze heeft het gevoel geen keuze te hebben, ze wil doen wat hij zegt en ze is opgewonden, heet, geil en nat. Dus doet ze geen lingerie onder haar jurkje, omdat Paul alleen om een jurk heeft gevraagd.

"Je jurk en je handtas kun je in deze locker doen, Ik bewaar de sleutel wel. schiet een beetje op en kniel voor me, zodat ik je mijn halsband om kan doen."
Even later kruipt Hester aangelijnd naast Paul de club binnen. Ze voelt zich heerlijk in zijn macht, ze vertrouwt hem, hoopt dat hij lief voor haar zal zijn.
"Zeg Antoinette, jouw pet is toch krols? Dit wijfje is lopig en moet dringend geneukt worden!"
Paul houdt Hester stevig aan haar haren vast, terwijl zij vanachter geneukt wordt door een sub van Antoinette. Hester geniet van die wild stotende pik, diep in haar vagina. Het is zolang geleden dat ze zoveel lekkers heeft gevoeld, zoveel passie en geweld in haar kut heeft gevoeld. Hij raakt haar zo lekker, zo goed. Ze was al geil, raakt nog meer opgewonden, maar durft niet klaar te komen zonder toestemming van Paul.
De sub van Antoinette komt daarentegen wel klaar en spuit zijn zaad diep in de poes van Hester. Zij voelt zijn sperma en het schokken van zijn harde penis in haar vagina. Zij kan zich niet herinneren ooit eerder zo beestachtig lekker geneukt te zijn. Hester wil meer, veel meer.

"Jongens, deze slet moet leren pijpen!" zegt Paul tegen een viertal vrienden. "Leer haar hoe ze jullie in haar slettebek kan laten spuiten en dat ze jullie zaad moet doorslikken. Neem je tijd, ik heb andere dingen te doen."
Paul verlaat de ruimte en Hester staat op haar knieën, staart met grote ogen naar vier grote, stijve pikken. Hester wil niet aan Evert denken, maar als hij zo´n pik had gehad en zij die pik had mogen beminnen, dan was ze zeker niet hier geweest.
Veel geduld hebben de mannen niet. De man die het dichtst bij haar staat, trekt Hester aan haar haren naar zich toe en priemt zijn stijve pik diep in haar mond, tot in haar keel. Nooit eerder heeft Hester een pik in haar mond gehad, in haar keel gevoeld, maar instinctief begint ze te likken en te zuigen. Die enorme pik voelt niet lekker, doet haar kokhalzen. Toch doet ze haar best, ze likt en zuigt, omdat Paul dat wil en omdat ze een orgasme met hem wil verdienen.
De man komt klaar, spuit zijn zaad achter in haar keel en Hester slikt, likt verder en slikt meer.
Antiperistaltische bewegingen maken zich meester van haar slokdarm, maar desalnietemin neemt Hester de volgende pik in haar mond. Ze wil meer zaad slikken, ze wil alle zaad slikken. De tweede pik is minder dik, maar wel langer dan de eerste.

"Zou ze weleens een vrouw hebben gelikt? Zou ze weleens een squirtende kut hebben leeggezogen?" vraagt Antoinette aan Paul.
Voordat Paul heeft kunnen antwoorden, zit Antoinette al met haar poes op de mond van Hester.
"Ik wil klaarkomen en spuiten, Paul! Help jouw petje, moedig haar aan, met die grote vibrator! Maak haar geil, maar niet klaar! Ik wil klaarkomen en jouw pet moet likken!"
Hester heeft zich nooit eerder zo gebruikt gevoeld, gedwongen te zijn een vrouw te likken en te zuigen, terwijl haar kut en haar clit onderhanden worden genomen door die enorme vibrator.
Paul priemt een grote buttplug in de kont van Hester en zoent Antoinette, streelt Antoinette. Antoinette laat zich zoenen en likken, ze voelt stormen door haar lijf, opwinding en geilheid, kloppend bloed en een schokkend lijf. Het orgasme is hijgend dicht nabij, komt vanuit haar tenen, via haar nek, over haar borsten, door haar tepels in haar buik, onderbuik, vagina. En dan komt Antoinette spuiten klaar!
Hester likt en slikt, ze slikt alle squirt keurig door, dankbaar dat ze zoveel lekkers mag proeven.

Paul neemt Hester mee, aangelijnd op handen en knieën, over het asfalt, omdat asfalt pijn doet. Het is een lang stuk om te kruipen, naar het bos, waarheen Paul Hester leidt.
"Liggen, op je rug! Armen en benen wijd!" beveelt Paul, als ze op een open plek in het bos zijn.
Hester ligt er mooi bij, daar in het bos. Paul pakt zijn mobieltje en belt.
"Ja, ze ligt klaar, ze ligt voor je klaar, ze wil geneukt worden, ze wil klaar komen! Neem aan dat je binnen vijf minuten hier bent!"
Paul slaat Hester met de vlakke hand, op haar dijen, op haar borsten, op haar buik. En Hester geniet, van zijn klappen.
Maar dan komt ineens Evert uit het donker tevoorschijn, samen met Yvonne.
Yvonne doet de pantalon van Evert liefdevol en zachtjes omlaag, ze streelt zijn stijve pik.
Evert stort zich over Hester, duikt op haar, diep in haar, met zijn grote, harde pik.

Heel veel later wordt Hester wakker. Ze strompelt de slaapkamer uit, de trap af, de eetkamer binnen. Evert zit daar, met Yvonne. Ze genieten een gezamenlijk ontbijt, waaraan Hester kennelijk niet mocht deelnemen.