Club-Bezoek

Zondag - 16 augustus 2015

Iedere overeenkomst met de werkelijkheid berust op toeval.
Alle personen zijn fictief, hun namen zijn verzonnen.

"Hai, ik ben Heidi," zegt de vrouw achter de bar.
Ze heeft een kort latex jurkje met een diep decolleté aan. Het kledingstuk laat weinig aan de verbeelding over. Haar rechterschouder is gesierd met een tattoo, ik herken het BDSM-symbool.
"Mooie collar heb je om." zegt Heidi.
Ik leg uit dat ik graag wil dat iedereen die hier komt, meteen ziet dat ik sub ben. Dat scheelt heel veel vragen.
"Je bent zeker nieuw hier. Iedereen ziet meteen dat je géén Dom bent, daar is die collar niet voor nodig! Maar geeft niet. Ik vind t leuk dat je die collar draagt, ik vind t moedig dat je als lonely sub hier komt kijken."

Peter is de man van Heidi en hij is ook haar Dom.
De manier waarop hij mij volledig negeert, ervaar ik als zeer onplezierig. Kennelijk interesseert het hem niet dat ik met zijn vrouw, met zijn sub praat. Hij spreekt met iedereeen, met mannen en vrouwen, maar niet met mij. Ik ben lucht voor hem en dat is raar, want hij is toch een van de gastheren van dienst.
Het is overduidelijk dat ik mijn verwachtingen moet bijstellen. Een Dom of een Domme zal mij negeren, tenzij hij of zij iets van mij wil.

Ik voel me alleen, hoewel er voldoende aanwezigen zijn. Ik kan moeilijk de hele middag aan de bar blijven zitten en aandacht van Heidi vragen. Zij heeft meer te doen, er zijn meer gasten die aandacht van haar willen.
Ik slenter door de ruimte. Aan sommige tafeltjes zitten groepjes, die elkaar vertellen over hun vakantie-ervaringen. Aan andere tafels zitten koppels, die elkaar kennelijk alleen ontmoeten tijdens deze maandelijkse bijeenkomsten en dus helemaal in elkaar opgaan.

Achter een in-between (een half doorlatend gordijn) bevindt zich de speelruimte.
Twee mannen spelen met touwen en een naakte vrouw. Aan de balken boven haar hoofd hangen enkele katrollen, waaraan de vrouw wordt opgehesen. Omdat zij kreunt, krijgt ze een prop in de mond. Daarna zetten beide mannen elk een klem op haar tepels. En aan klemmen kun je ook gewichtjes hangen! Dat weten die twee mannen ook en dus mag die vrouw dat voelen. Ik zie de tranen in haar ogen, uit haar ogen en over haar wangen druipen de tranen op de vloer.
In een andere hoek van de speelruimte boeit een vrouw haar sub aan een soort behandeltafel; zo'n tafel als bij de huisarts of in het ziekenhuis. Hij ligt op zijn buik, hij wacht. Zij fluistert in zijn oor. Ik kan niet horen wat zij zegt, maar hoor zijn antwoorden luid en duidelijk: "ja, heel graag. dank U wel. ik smeek U Uw zweep te mogen voelen!"

Terug aan de bar, bestel ik een biertje. Ik had me voorgenomen enkel fris te drinken, maar de eenzaamheid is mij om het hart gevlogen, geslagen en doet pijn. Zelfs Heidi staat niet meer achter de bar. Geen idee waar zij is gebleven.
Eigenlijk zou ik foto's willem maken, van de de bar, van de donkere hoekjes achter en naast de bar, van de speelruimte. Maar het huishoudelijk reglement verbiedt fotograferen, filmen en het maken van geluidsopnames.
De sub op de behandeltafel schreeuwt. De vrouw die in de touwen hing, hangt inmiddels snikkend in de armen van een van haar begeleiders.
Ik vraag aan de persoon naast mij waarom ze huilt, die vrouw die heeft mogen genieten van de touwen en de klemmen. Maar voor ik antwoord krijg, duikt Heidi tussen ons in ... met een schaal vol snacks.
"Jij lust vast wel iets lekkers!" plaagt Heidi mij en daar kan ik natuurlijk niet ontkennend op reageren.

Vanuit een donker hoekje bekijk ik de gebeurtenissen. En tegelijkertijd check ik mijn berichten op twitter en facebook. Dat is geen goed teken, dat ik mijn iPhone heb aangezet. Erger is dat ik aan mijn werkagenda denk: veel te doen de komende dagen en ik heb er helemaal geen zin in.
Ik breng mijn lege glas netjes naar de bar, zoals dat hoort.
"Nog een biertje?" vraagt een van de vrolijke boys achter de bar. Ik moet nog rijden, naar huis, dus beter geen volgend biertje.
Hoeveel leuker zou het zijn om deze club te bezoeken samen met een vriendin, een mede-sub of een Domme! Heel raar. Op vakantie in waar-dan-ook, ben ik juist blij alleen te zijn, omdat ik alleen reizend veel makkelijker contact maak. Hier is het juist andersom. Omdat ik alleen ben, ben ik verdacht, verdacht op zoek te zijn en andermans relatie te verstoren.
"Ga je al weg?" vraagt Peter, bij de uitgang. Ik stotter iets over morgen vroeg het bed uit, maar dat ik in september weer kom.

Eenmaal thuis doe ik mijn kleren uit en de laptop aan, om dit verslag in te typen. Alleen mijn collar om en de cockcage natuurlijk ook. Die collar kon iedereen zien, daar in het clubhuis. Ik had ook graag mijn cockcage laten zien! Ben trots dat ik dat sieraad inmiddels meer dan twee dagen draag, dat ik die cage ieder weekeinde draag. Ik wil helemaal niet inbreken in andermans relaties. Misschien kan ik iets toevoegen, dat zou al heel mooi zijn. En natuurlijk zou ik graag sub zijn van een lieve vrouw, zoals die man die op de tafel lag en mocht genieten van de zweep.
Op 20 september is de volgende club-bijeenkomst, dan ga ik weer. Weer alleen, tenzij een lezeres van dit verslag mij wil vergezellen.