Ik mag serveren

Irene en ik gaan uit. Doen we wel vaker.
Beetje drinken in Café Mandelbrot, beetje eten in Restaurant Chaos, daarna chillen en swingen in Bar Barossa.
Irene is zo mooi, met haar betoverende ogen en haar zwoele mond. Ze heeft een prachtig lichaam en haar huid voelt als fluweel.
Alleen al als ik aan Irene denk, raak ik opgewonden, krijg ik een erectie. En als ik echt met haar samen ben, klopt mijn hart in mijn keel, verlang ik naar seks, seks met Irene en kan ik aan niets anders meer denken.

Irene danst als een koningin, haar lichaam dicht tegen mij aan. Ik voel haar warmte, ik ruik haar geuren. Zij trilt, ik sidder. Zij is geil en mijn pik is stijf. Zij hijgt in mijn nek, ik proef haar huid. Het is zo´n avond, het wordt zo´n avond, een avond met Irene.

Terwijl we aan de bar genieten van een heerlijke cocktail, wijst Irene mij op een man. Hij is keurig gekleed en onder zijn kostuum zit -zo te zien- een atletisch lichaam.
"Zeg hem dat ik door hem geneukt wil worden. Vraag hem ons te volgen naar ons huis!" fluistert Irene in mijn oor.
Ik kan, ik wil, ik durf Irene niets te weigeren en dus loop ik op die man af, dus stel ik me aan hem voor, dus wijs ik naar Irene en dus zeg ik hem dat Irene seks met hem wil en hem daarom uitnodigt ons te volgen, naar ons huis.

Terwijl Irene en Sjoerd toekijken, kleed ik me uit, doe ik een buttplug in mijn kont, sluit ik mijn pik op in een stalen cockcage en geef ik de sleutel van het slotje aan Irene.
"Kleed hem uit, subby!" beveelt Irene mij. Terwijl ik hem van zijn kleren ontdoe, is Irene in onze slaapkamer verdwenen om zich daar voor te bereiden op een heerlijke nacht.
"Lik zijn pik, subby! Zuig zijn pik, subby! Zorg dat zijn pik stijf is, hard is, zodat hij mij hard en diep kan neuken!"

Nadat Sjoerd zijn zaad in de vagina van Irene heeft gespoten, mag ik zijn pik schoonlikken en daarna haar kut leeglikken.
Zij slapen in ons bed en ik moet in de hoek van de slaapkamer, op mijn knieën de wacht houden.

"Lik zijn pik, subby! Zuigen en pijpen en slikken, subby! Laat me zien dat je van mij houdt, deepthroat wil ik zien, zijn pik diep in je keel!"
Pas nadat Sjoerd zijn zaad in mijn keel heeft gespoten, mag ik ontbijt maken ... voor hem en voor Irene. Ik krijg niets, ik mag serveren.

Weekeinde - deel 1

Zodra de voordeur achter mij in het slot is gevallen, beveelt Charlotte mij me uit te kleden. En niet veel later sta ik handen en knieën naakt ik de gang. Charlotte doe mij mijn collar om en trekt mij aangelijnd, achter haar aan de woonkamer in. Daar conttroleert ze of ik een buttplug in mijn kont heb en bevestigt zij klemmen aan mijn zak.
Ik moet in de hoek, op handen en knieën, mijn gezicht naar de hoek gericht. Ik moet zwijgen en geduldig wachten op wat gaat komen.
Charlotte drinkt thee, Charlotte leest een tijdschrift, Charlotte belt met een vriendin, Charlotte post een foto op Facebook, Charlotte tweet wat op Twitter, Charlotte snoept een bonbon.
Dan staat ze op, loopt naar mij toe en slaat mij hard met de zweep, op mijn rug en op mijn billen.
"Ik ga boodschappen doen en jij blijft staan waar je staat! Begrepen?"
Ik geef geen antwoord. Charlotte heeft mij geleerd te zwijgen, want wie zwijgt stemt toe. De laatste keer dat ik wel antwoord heb gegeven, heb ik een hele dag met klemmen op mijn tong moeten rondlopen en dat was geen pleziertje.
En ik blijf ook braaf in de hoek staan, omdat ik niet weet hoelang het duurt aleer Charlotte weer aanwezig is. Soms komt ze meerdere keren terug in de woonkamer, voordat ze echt vertrekt. Ik wil er niet op betrapt worden dat ik ongehoorzaam ben, want ik vrees de straffen van Charlotte.
"Zo! Het duurde wat langer! Ik kwam Roos en Jessica tegen, dus we hebben samen een hapje gegeten. Lekker, hoor. Nu moet jij natuurlijk ook nog iets eten. Helemaal geen zin in, om iets voor jou te koken. Ik maak wel wat makkelijks. Water en brood"

Op zaterdagochtend slaat Charlotte mij wakker met haar zweep.
"Op je knieën! Aftrekken en klaarkomen!"
Ik gehoorzaam onmiddellijk, ik trek me af terwijl ik op mijn knieën sta en ik kom klaar, kom klaar voor Charlotte.
"En oplikken!"
Na het ontbijt vertrekt Charlotte voor een dagje uit met vriendinnen. Op de ontbijttafel ligt de lijst met klussen die ik geacht wordt uit te voeren tijdens Charlotte´s afwezigheid: bed verschonen, stofzuigen, wassen en strijken, badkamer en toilet poetsen, ramen zemen en wat dies meer zij.
"Waarom staat mijn eten nog niet klaar?", gilt Charlotte als zij thuiskomt van haar dagje uit. Ze slaat mij met de vlakke hand in mijn gezicht en jaagt mij de keuken in.
Na het eten, na de afwas, nadat ik koffie heb geserveerd, moet ik de voeten van Charlotte likken, ook haar voetzolen en haar tenen, daarna haar enkels en kuiten.
"Kijk, ik heb krokodillenklemmetjes gekocht! Die zet ik nu op je zak en op je tepels. En daarna ga je mij likken, mij klaarlikken. Ik wil klaarkomen, heerlijk klaarkomen!"
´s Nachts als Charlotte slaapt, moet ik schrijven, opschrijven wat ik voel als Charlotte mij vernedert en pijnigt.
 En als Charlotte tevreden is met mijn verslag, mag ik dat misschien ook op mijn blog plaatsen.

Dus: wordt vervolgd.

Club-Bezoek

Zondag - 16 augustus 2015

Iedere overeenkomst met de werkelijkheid berust op toeval.
Alle personen zijn fictief, hun namen zijn verzonnen.

"Hai, ik ben Heidi," zegt de vrouw achter de bar.
Ze heeft een kort latex jurkje met een diep decolleté aan. Het kledingstuk laat weinig aan de verbeelding over. Haar rechterschouder is gesierd met een tattoo, ik herken het BDSM-symbool.
"Mooie collar heb je om." zegt Heidi.
Ik leg uit dat ik graag wil dat iedereen die hier komt, meteen ziet dat ik sub ben. Dat scheelt heel veel vragen.
"Je bent zeker nieuw hier. Iedereen ziet meteen dat je géén Dom bent, daar is die collar niet voor nodig! Maar geeft niet. Ik vind t leuk dat je die collar draagt, ik vind t moedig dat je als lonely sub hier komt kijken."

Peter is de man van Heidi en hij is ook haar Dom.
De manier waarop hij mij volledig negeert, ervaar ik als zeer onplezierig. Kennelijk interesseert het hem niet dat ik met zijn vrouw, met zijn sub praat. Hij spreekt met iedereeen, met mannen en vrouwen, maar niet met mij. Ik ben lucht voor hem en dat is raar, want hij is toch een van de gastheren van dienst.
Het is overduidelijk dat ik mijn verwachtingen moet bijstellen. Een Dom of een Domme zal mij negeren, tenzij hij of zij iets van mij wil.

Ik voel me alleen, hoewel er voldoende aanwezigen zijn. Ik kan moeilijk de hele middag aan de bar blijven zitten en aandacht van Heidi vragen. Zij heeft meer te doen, er zijn meer gasten die aandacht van haar willen.
Ik slenter door de ruimte. Aan sommige tafeltjes zitten groepjes, die elkaar vertellen over hun vakantie-ervaringen. Aan andere tafels zitten koppels, die elkaar kennelijk alleen ontmoeten tijdens deze maandelijkse bijeenkomsten en dus helemaal in elkaar opgaan.

Achter een in-between (een half doorlatend gordijn) bevindt zich de speelruimte.
Twee mannen spelen met touwen en een naakte vrouw. Aan de balken boven haar hoofd hangen enkele katrollen, waaraan de vrouw wordt opgehesen. Omdat zij kreunt, krijgt ze een prop in de mond. Daarna zetten beide mannen elk een klem op haar tepels. En aan klemmen kun je ook gewichtjes hangen! Dat weten die twee mannen ook en dus mag die vrouw dat voelen. Ik zie de tranen in haar ogen, uit haar ogen en over haar wangen druipen de tranen op de vloer.
In een andere hoek van de speelruimte boeit een vrouw haar sub aan een soort behandeltafel; zo'n tafel als bij de huisarts of in het ziekenhuis. Hij ligt op zijn buik, hij wacht. Zij fluistert in zijn oor. Ik kan niet horen wat zij zegt, maar hoor zijn antwoorden luid en duidelijk: "ja, heel graag. dank U wel. ik smeek U Uw zweep te mogen voelen!"

Terug aan de bar, bestel ik een biertje. Ik had me voorgenomen enkel fris te drinken, maar de eenzaamheid is mij om het hart gevlogen, geslagen en doet pijn. Zelfs Heidi staat niet meer achter de bar. Geen idee waar zij is gebleven.
Eigenlijk zou ik foto's willem maken, van de de bar, van de donkere hoekjes achter en naast de bar, van de speelruimte. Maar het huishoudelijk reglement verbiedt fotograferen, filmen en het maken van geluidsopnames.
De sub op de behandeltafel schreeuwt. De vrouw die in de touwen hing, hangt inmiddels snikkend in de armen van een van haar begeleiders.
Ik vraag aan de persoon naast mij waarom ze huilt, die vrouw die heeft mogen genieten van de touwen en de klemmen. Maar voor ik antwoord krijg, duikt Heidi tussen ons in ... met een schaal vol snacks.
"Jij lust vast wel iets lekkers!" plaagt Heidi mij en daar kan ik natuurlijk niet ontkennend op reageren.

Vanuit een donker hoekje bekijk ik de gebeurtenissen. En tegelijkertijd check ik mijn berichten op twitter en facebook. Dat is geen goed teken, dat ik mijn iPhone heb aangezet. Erger is dat ik aan mijn werkagenda denk: veel te doen de komende dagen en ik heb er helemaal geen zin in.
Ik breng mijn lege glas netjes naar de bar, zoals dat hoort.
"Nog een biertje?" vraagt een van de vrolijke boys achter de bar. Ik moet nog rijden, naar huis, dus beter geen volgend biertje.
Hoeveel leuker zou het zijn om deze club te bezoeken samen met een vriendin, een mede-sub of een Domme! Heel raar. Op vakantie in waar-dan-ook, ben ik juist blij alleen te zijn, omdat ik alleen reizend veel makkelijker contact maak. Hier is het juist andersom. Omdat ik alleen ben, ben ik verdacht, verdacht op zoek te zijn en andermans relatie te verstoren.
"Ga je al weg?" vraagt Peter, bij de uitgang. Ik stotter iets over morgen vroeg het bed uit, maar dat ik in september weer kom.

Eenmaal thuis doe ik mijn kleren uit en de laptop aan, om dit verslag in te typen. Alleen mijn collar om en de cockcage natuurlijk ook. Die collar kon iedereen zien, daar in het clubhuis. Ik had ook graag mijn cockcage laten zien! Ben trots dat ik dat sieraad inmiddels meer dan twee dagen draag, dat ik die cage ieder weekeinde draag. Ik wil helemaal niet inbreken in andermans relaties. Misschien kan ik iets toevoegen, dat zou al heel mooi zijn. En natuurlijk zou ik graag sub zijn van een lieve vrouw, zoals die man die op de tafel lag en mocht genieten van de zweep.
Op 20 september is de volgende club-bijeenkomst, dan ga ik weer. Weer alleen, tenzij een lezeres van dit verslag mij wil vergezellen.

Introductieperiode - 2015

De tjalk heet 'SABINE'. Geen idee waarom schepen een naam hebben; mijn auto heeft ook geen naam, enkel een kenteken.
Hanna is de trotse eigenaar van die tjalk, die 's winters haar huis is en waarmee zij de rest van het jaar haar boterham verdiend, zeiltochten maakt met groepen schoolkinderen, vakantiegangers, buitenlandse toeristen en -zoals nu tijdens de jaarlijkse introductieperiode- studenten.
Als mijn agenda het toelaat, vaar ik graag mee op de 'SABINE', als bootsjongen, manusje van alles, om het grootzeil te hijsen, om de lunch te maken, om de diepgang te meten, om 's nachts de wacht te houden en vooral om de bootsgasten in het gareel te houden.
We varen over de Waddenzee, op weg naar Lauwersoog, om daar die groep studenten aan boord te nemen.
"Paul," zegt Hanna, "onthoud dat ik de kapitein aan boord ben. Maar ik wil ook dat je de bevelen van die drie luitenants opvolgt, hun opdrachten uitvoert. Ik wil daar geen discussie over. Deze club betaalt mij goed en ik heb geen zin in gezeur!"
Het zijn er twaalf, jonge vrouwen, meisjes nog. Negen van hen zijn 'foeten', nuldejaarsstudenten die graag lid willen worden van 'HELENA', de vereniging voor vrouwelijke studenten. De drie anderen zijn ouderejaarsstudenten en hebben overduidelijk de leiding.
"Hi, Hanna!" zegt een van de luitenants, "good to see you! Maar wat heb je daar op de voorplecht? Is dat een kerel?"
"No worries," antwoordt Hanna, " he is just for our convenience on board."
Onmiddelijk buiten de haven en buiten het bereik van de strekdam, tillen de wind en de stroming de tjalk op, waardoor het schip vervaarlijk op zijn zij komt te liggen en hetgeen de negen foeten gillend doet schreeuwen. Angst en paniek slaan de meisjes om het hart.
"Uitkleden!" beveelt een van de luitenants en nog in het zicht van Lauwersoog lopen, liggen, zitten negen naakte foeten over het dek van de tjalk. Aan mij is de eer om alle kleren van die foeten in het vooronder op te bergen, achter slot en grendel; de sleutel overhandig ik vervolgens aan Hanna.
Terwijl ik tegen de helmstok leun en de 'SABINE' op koers houd, deelt Hanna tandenborstels uit en kuipjes groene zeep. De foeten moeten het dek poetsen en wie niet tevreden is met de borstel, mag poetsen met haar tong.
Tegelijkertijd doet een van de luitenants mijn broek omlaag, doet zij een cockcage om mijn geslacht, sluit zij de cage af met een slotje en geeft zij de sleutel aan Hanna.
Sturend over het wad zie ik hoe de foeten fanatiek poetsen, hoe de luitenants de foeten aanmoedigen met soms tedere tikken, soms harde klappen op de billen van de meisjes.
"Wie van julie vindt dit leuk?" vraagt een luitenant.
Omdat geen van de meisjes reageert, wijst de luitenant een van de foeten aan om te zeggen hoe leuk zij het vindt om het dek te poetsen.
"Omdat jij het zo leuk vindt, mag jij klemmen op je tepels dragen bij het poetsen!" kiert de luitenant.
"Volgens mij vind jij het ook leuk!" zegt een andere luitenant tegen een andere foet. "Daarom mag jij deze klemmen op je schaamlippen dragen bij het poetsen. En alle anderen krijgen een buttplug in hun kont!"
Ik weet niet waar ik kijken moet, ik wil liever de andere kant op kijken, voorbij de horizon, maar ik kan mijn ogen niet afhouden van die poetsende meisjes met hun klemmen en hun plugs.
Uren later liggen we in de haven van Schiermonnikoog. Ik heb kleren aan, schaarse kleren: een broek en een hemd. De negen foeten zitten benedendeks, hun polsen geboeid achter hun rug. Hanna en de luitenants zijn het dorp in, om te drinken en te eten en te drinken en te feesten en te drinken. En ik voer de meisjes lauwe erwtensoep van inferieure kwaliteit, uit een grote pan, met een houten pollepel.
Tussen alle andere activiteiten door houd ik de waterstand in de gaten, laat ik bij het zakken van de waterstand de trossen vieren.
Niet geheel nuchter, lallend en brallend, zwalkend over de steigers, arriveren Hanna en de luitenants weer aan boord.
"Bij zonsopkomst uitvaren, je weet waar we droog moeten vallen en verder kop dicht!" beveelt Hanna en daarna verdwijnt zij benedendeks.
De zonsopkomst is prachtig!
De meisjes liggen nog geboeid onderdek. Ik vind t bijna jammer dat ik al die schoonheden van hun boeien moet verlossen en wakker moet maken. Maar ja, er moet gewerkt worden.
Ik gooi de trossen los, ik start de pruttelende dieselmotor en vaar zo stil mogelijk en bovenal voorzichtig, achterwaarts de haven uit.
Buiten de haven geef ik de foeten opdracht het grootzeil te hijsen. Dat is geen sinecure, weet ik uit eigen ervaring. Die meisjes heb nog nooit een zeil gehesen en op deze tjalk zijn geen voorzieningen om het handwerk te vergemakkelijken; geen lier, dus gewoon hard trekken aan een ruw touw.
Voor de wind varen we naar de plek waar we later op de dag zullen droogvallen, gaan we voor anker, zodat ik het ontbijt kan voorbereiden voor Hanna en de luitenants; een uitgebreid ontbijt, met verse sap, gekookte en gebakken eitjes, versgebakken broodjes, ruimschootsbeleg en koffie. De foeten krijgen havermoutpap, uit de pan waarin gisteren erwtensoep zat en met dezelfde pollepel.
Ineens beweegt de boot niet meer, de tjalk zit aan de grond, zal later volledig droog vallen.
Het is een mooi gezicht hoe nat wad ineens een droge zandplaat tevoorschijn tovert.
De foeten moeten de boot af, op handen en knieën, kruipend over het zand, op zoek naar mooie schelpen om die met de mond op te pakken en in een mand te deponeren die ik voor hen heb klaargezet. Het duurt meer dan een uur voordat de mand vol is.
Daarna mogen de meisjes uitrusten, op hun rug, met de benen wijd. En dan mag ik, moet ik de meisjes een voor een likken. Alle meisjes, om beurten, net zolang tot het zand weer nat wordt, binnenkort wad wordt.
Terwijl het water wast en iedereen weer aan boord van de 'SABINE' is, mogen de meisjes een voor een kiezen of ze werkelijk lid willen worden van het dispuut waarvoor zij zich hebben aangemeld.
Twee van de foeten twijfelen, twijfelen of ze echt wel lid willen zijn van het dispuut waarvoor zij zich hebben aangemeld.
De luitenants dulden geen twijfel, gebieden het tweetal het ruim in te gaan en ik mag het tweetal boeien; de polsen van de een aan de enkels van de ander.
We dobberen, zonder zeil, met de pruttelende diesel over het wad. De zeven resterende foeten worden bemoedigend toegesproken door de luitenants. De luitenants zeggen trots te zijn dat die zeven meisjes wel lid willen worden van hun dispuut. Maar om te voorkomen dat zij ooit tot inkeer komen, ooit ontkennen lid te zijn van 'HELANA' en van dispuut 'SMELENA' rest nog één laatste uitdaging.
Ik heb inmiddels op een BBQ-schaal een vuur aangestoken, de kolen gloeien en in het gloeiende kool ligt een brandijzer. Het ijzer is niet groot, zal slechts een klein merkteken achterlaten. Maar de foeten reageren zonder uitzondering zeer geschrokken.
Een voor een brandmerk ik de foeten schuin naast hun kut op hun onderbuik met een eenvoudig "D/s".
De meisjes gillen, maar Hanna en de luitenants applaudiseren.
En nadat de ergste pijn verdwenen is, nadat de foeten begrijpen dat zij nu echt lid zijn van het dispuut, komt de vreugde in de ogen van de meisjes. Ze weten dat hen een beloning wacht.
Gelukkig heb ik die cockcage om. De meisjes mogen mij om beurten straffen, met een zweep; op mijn billen, op mijn benen, op mijn buik. Ze mogen mij allemaal laten voelen dat ik voortaan ook hen moet gehoorzamen als ik in de stad ben. Ze slaan hard, die meisjes. En ze slaan net zolang tot ik gil vanwege de pijn.
Enkele dagen later gaan de dames weer van boord. Voorop gaan de foeten die nu lid zijn van het dispuut, daarna gaan de drie luitenants. En Hanna gaat naar Hotel Zeezicht, waar zij kennelijk afspraken heeft.
Onder in het ruim liggen nog de twee meisjes die besloten geen lid te worden van dat 'SMELENA'-dispuut. Kreupel geslagen strompel ik naar beneden om die lieve meisjes te strelen, heel langdurig te strelen en te kussen en te likken, en om hen daarna van hun boeien te verlossen.
Volgend jaar is er weer een introductieperiode.

Lars ...

SCHRIJFOPDRACHT * EWA-bijeenkomst * 30 mei 2015
Ben je een man? Schrijf een verhaal/gedicht vanuit het vrouwelijk perspectief.
Ben je vrouw? Schrijf een verhaal/gedicht vanuit het mannelijk perspectief.
Verhalen moeten in de ‘ik-vorm’ geschreven worden. Inleving in het andere geslacht is dus noodzakelijk.

"Mam', met mij! Goed nieuws! Ik ben voor beide tentamens geslaagd. Komend weekeinde kom ik thuis. Ik heb een berg wasgoed en ik heb zin in sucadelapjes, witlof en gebakken aardappelen. Ik neem Lars mee, dan kunnen we zondag een stukje zeilen. 't Wordt mooi weer, zeggen ze. Kun je nog een paar honderd euro´s overmaken? Ik heb wat boeken voor het volgende semester gekocht en sta weer eens vuurrood bij de bank. Ik moet nu gauw verder, de kroeg roept. Tot zaterdag!"
Henrik schreeuwt altijd zo, als hij de voicemail inspreekt. Ik moet daar echt een keer iets van zeggen.
Maar hij is geslaagd voor zijn tenatmanes en hij komt eindelijk weer eens naar huis. Ik heb hem al maanden niet gezien en hij belt ook niet zo vaak. Ik verheug me daarom op een leuk weekeinde en ik zal Henrik en die Lars lekker verwennen, zoals het een goede moeder betaamt.

"Zo! Dat waren lekkere lapjes," brult Henrik. "Ma, wij lusten wel een espresso doppio met een belletje cognac erbij!"
Ik haat die commanderende toon. Henrik heeft dat eisende gedrag ongetwijfeld overgenomen van Jacco, zijn vader, mijn ex. Ik neem het hem niet kwalijk, maar het irriteert wel mateloos.
"Momentje, ik ruim eerst de tafel af. De koffie komt daarna," zeg ik op milde toon, ondanks mijn plotselinge weerzin.
Ik zet me er gewoon overheen, ik wil dat Henrik het leuk heeft als hij hier is.

Als ik met de koffie terugkom in de woonkamer zitten de jongens inmiddels op de bank, met hun voeten op de salontafel en lurkend aan een sigaar.
"Remy Martin, Ma!" bralt Henrik.
Lars kijkt ietwat gegeneerd mijn kant op en vraagt: "Zal ik even de cognac inschenken, mevrouw? Dan kunt u ook even zitten."
Hij is leuk, die Lars. Hij doet mij denken aan een vriendje uit mijn studententijd: 'charming & good looking!'
Jacco kwam uit een gegoede familie, Jacco had veel geld, Jacco deed alles om mij te bekoren en in te palmen. Hij gaf mij mooie cadeautjes en nam mij mee naar dure restaurants, naar mooie theatervoorstellingen en natuurlijk op het jacht van zijn ouders. De gek betaalde zelfs mijn contributie voor de studentenvereniging en de taxi om mij naar de collegezaal te brengen als het weer eens stortregende.
Dus ik had geen tijd voor 'charming & good looking guys'; en eerlijk gezegd had ik destijds ook genoeg aan Jacco.
Maar ik werd veertig en Jacco had een secretaresse van twintig. Die secretaresse was blond en ik had één grijze haar. Zij droeg veel te korte rokjes en ik liep rond in een mantelpakje. Jacco kwam steeds vaker laat naar huis en ik at bijna altijd alleen het diner dat ik voor hem en voor mij op tafel had getoverd. Op een gegeven moment kwam Jacco 's avonds niet naar huis en een maand later kocht hij een villa aan zee, verhuisde hij naar die villa; samen met dat blonde meisje.

Lars heeft mooie, lichtblauwe ogen, een golvend blonde haardos, een goddelijk lichaam; en hij is aardig.
Ik vind hem lief, hij lijkt mij lekker.
Sinds Jacco vertrokken is, heb ik weinig plezier gehad. Er was weleens een man, maar die was meestal een slechte kopie van Jacco. En ik heb weleens een gigolo ingehuurd, puur voor het gezelschap en de seks.
Zo´n Lars zou ik graag in bed hebben, in bed houden, desnoods aan het bed ketenen om weglopen te voorkomen.
"Jongens, nog een volgende kop koffie?" vraag ik, vooral om mijn gedachten af te leiden van die blonde god, die ik graag in mijn bed zou willen vertroetelen.

De cognac vloeit rijkelijk en Henrik en Lars zijn - zacht gezegd - niet meer helemaal helder, als ik in een vlaag van volledige verstandsverbijstering tussen de jongens op de bank plof. Ik doe alsof ik mijn zoon door de haren wil strelen, maar feitelijk wil ik het lijf van Lars tegen mijn lichaam voelen. En terwijl Henrik nog een blok hout op het haarvuur legt, sla ik achteloos mijn arm over de schouder van mijn lekkere Lars. Vrolijk vragend hoor ik hem uit over zijn studie, zijn familie, zijn vriendinnen en zijn seksleven.
Cognac is een geweldige spraakmaker, blijkt uit alle antwoorden die ik Lars weet te ontfutselen. Als ik het had gevraagd, had hij zelfs zijn pincode aan mij verteld.
Zijn blonde lokken voelen lekker, ik streel zijn nek, hij hangt tegen mij aan en Henrik zegt dat hij gaat douchen.

Alle namen schieten door mijn hoofd: "Gerard, Onno, Rolf, Jacco, David, Erik, Evert, Herman, Daniel, Laurens, Sven, Michiel ..., Lars!"
Lars is lekker, misschien wel de lekkerste van alle mannen in dat rijtje.
"Lars, zullen wij ook gaan douchen?" vraag ik, terwijl ik mijn hand op zijn dijbeen leg, dicht bij zijn kruis.
Zijn blik is vaag en hij mompelt iets onverstaanbaars dat ik met liefde als een 'ja' interpreteer.
Henrik ligt gelukkig in de andere vleugel van het huis en heeft daar zijn eigen badkamer. Ik kan Lars daarom veilig meenemen naar mijn verdieping. Veilig is maar ten dele waar, want Lars slingert de trap op en zwabbert als een dronken zwaan door de gang. Ik houd hem goed vast, hij moet immers zonder gebroken ledematen in mijn bad en daarna in mijn bed belanden.

Ik houd van knoopjes, om ze los te kunnen maken. De knoopjes van zijn shirt, de knoopjes van zijn broek, de knoopjes van mijn jurk, de knoopjes in ons hart. Zo lekker is dat, knoopjes los maken en deurtjes openmaken!
Hij heeft een mooie pik, die Lars. Groot, lang, dik, hard en met een glimmende eikel.
Ik knuffel hem, teder en zacht, terwijl we spartelen in mijn jacuzzi. Zijn lippen smaken naar meer, zijn zoenen zijn verslavend. Ik wil meer, meer zoenen en zijn heerlijke pik in mij. Ik glijd over hem heen, mijn benen wijd. Mijn lichaam zoekt zijn lijf, mijn vagina zoekt zijn penis. Wij willen seks.
Lars streelt mij, mijn rug en mijn billen, mijn borsten en mijn armen. Lars klopt met zijn penis bij mij aan, zijn kloppende pik glijdt naar binnen, in mijn vagina en hij stoot, eerst voorzichtig, maar alras stoot hij harder en dieper in mij.
Mijn nagels kerven in zijn vlees, ik wil hem nog dieper voelen! Ik wil klaarkomen, hij moet mij neuken, hard neuken, mij net zolang neuken tot ik mijn orgasme beleef.
"Neuk me, Lars!", schreeuw ik, terwijl mijn lichaam op en neer gaat, zijn penis in mijn vagina stoot. Ik voel stroomstoten door mijn zenuwen gaan, hoogspanning in mijn trillende clitoris, een sidderende spanning in al mijn spieren en dan de explosieve ontlading: ik kom gillend klaar!

Als ik mijn ogen weer open, zie ik Lars, Lars met zijn hoofd, zijn hoofd onder water, zijn ogen en zijn mond open.
Ik draai me om en ik zie Henrik en twee politieagenten.
"Mevrouw Bruins, zoudt u zo vriendelijk willen zijn van het lijk te kruipen en uit het bad te stappen?" vraagt een van de agenten.
Ik krijg een badjas aangereikt en doe die snel aan; niet omdat ik me schaam voor mijn naakte lichaam, maar vooral omdat ik het koud heb.
"Mevrouw Bruins, het lijkt erop dat uw vriend dood is, misschien wel vermoord. U begrijpt dat wij moeten onderzoeken hoe uw vriend aan zijn einde is gekomen en dat wij ook een paar vragen aan u hebben, over hetgeen wat is voorgevallen. Loopt u even met mijn collega en uw zoon naar de woonkamer, dan kunnen mijn collega´s beginnen met het forensisch onderzoek."

Vreselijke opdracht

Sinds mijn vakantie in februari word ik via twitter en email gecontroleerd door Misstress Y. Zij stuurt mij opdrachten, zij heeft regels voor mij opgesteld; ik moet gehoorzamen aan die regels en alle opdrachten onvoorwaardelijk uitvoeren. Sommige van die regels zijn niet eens vervelend, andere zijn minder prettig, soms pijnlijk; bijvoorbeeld dat ik in het weekeinde altijd een cockcage moet dragen, dat ik op werkdagen altijd kanten slipjes moet dragen, dat ik dagelijks mijn kont met een dildo moet neuken en mijn pikje met een dilator moet penetreren, dat ik mijn tepels met klemmen en mijn balzak met knijpers moet pijnigen.
Iedere ochtend kniel ik voor Misstress Y, 30 minuten op handen en knieën; eerbiedig en onderdanig. Iedere ochtend beloof is Mistress Y dat ik voortdurend aan haar zal denken, alles zal doen om haar tevreden te stellen, altijd eerlijk te vertellen als ik me niet precies aan haar regels heb gehouden en om straf te vragen als ik ongehoorzaam ben geweest.

Het is zondag en mijn pikje zit sinds vrijdagmiddag, 16u00 keurig opgesloten in de cockcage. Zoals altijd ben ik veel te vroeg wakker. Maar dat geeft niet, het geeft mij alle tijd om mijn verplichte oefeningen te doen. Na die oefeningen, op handen en knieën, met klemmen en knijpers open ik twitter om Misstress Y goedemorgen te wensen, open ik mijn mailbox om te zien of er nog post voor mij is. En er is post, tot mijn verbazing en grote blijdschap; een mail van Misstress Y.
"subje. ik heb je ooit een foto van mijn hand gestuurd, via DM. zet die foto op je scherm, prent mijn hand in je hoofd. bedenk hoe graag je je zou willen aftrekken, hoe graag je zou willen klaarkomen terwijl je naar mijn hand kijkt. stuur me je verslag en zorg ervoor dat ik tevreden ben met jouw inktspatten!"
OMG, wat een vreselijke opdracht. Ik zit naakt aan de keukentafel, met een collar om mijn hals, met de cockcage om mijn pikje en mijn ballen, met klemmen op mijn tepels. Ik laat de opdracht op mij inwerken.
Aftrekken? De laatste keer dat ik me heb afgetrokken, dat ik ben klaargekomen is inmiddels zo´n vier weken geleden. Toen moest ik naar een plaatje kijken, van een sub die aangelijnd knielde aan de voeten van een Domina. Dat was ook een opdracht van Misstress Y. Toen had ik geen cage om, toen kon ik, toen moest ik klaarkomen. Nu kan ik wel mijn balzak pijnigen met knijpers of met een raderwieltje, maar mijn pikje kan ik niet aanraken, mijn pikje zit veilig in de cockcage.
De foto van de hand van Misstress Y. Het is een mooie hand, een krachtige hand met roodgelakte nagels. Ik kan me goed voorstellen hoe die hand aan mijn riem trekt, hoe die hand mij een tik in mijn gezicht geeft, hoe die hand de zweep hanteert om mij een pak slaag te geven. Ik wil die hand, de hand van Mistress Y graag gehoorzamen!
De hand van Misstress Y is zo mooi, zo waanzinnig mooi! Kijkend naar die prachtige hand bollen mijn ballen op in mijn afgeknelde zak, raakt mijn stijve pik klem in de cage. Volstrekt overbodig, omdat mijn pikje opgesloten zit, druipt er voorvocht uit mijn urinebuis, uit de cage, op de plavuizen. Ik lik die vloertegels snel schoon, omdat ik weet dat Misstress Y niet van rotzooi op de plavuizen houdt.
Ik kijk naar de hand, de hand van de Allerliefste Misstress Y. Haar hand, die lieve hand, die mooie hand windt mij op!
Ik zou me willen aftrekken, onderdanig aan die prachtige hand. Gehoorzaam aftrekken, nederig aftrekken, omdat ik die hand wil dienen. Maar mijn pikje is opgesloten, in de cockcage. Dus al wil ik nog zo graag, ik kan me niet aftrekken en dus kan ik niet klaarkomen.
Ik schaam mij diep!
Misstress Y wil dat ik klaarkom, kijkend naar haar hand, dat ik een orgasme beleef, ter ere van haar hand.
En ik weiger weer eens klaar te komen, verschuil me achter mijn cockcage.

Het is zondag en ik kijk naar de foto van de hand van Misstress Y. De allerlmooiste hand van de Allerliefste Domina.
Ik wil me zo graag aftrekken, ik wil zo graag klaarkomen voor die hand, de hand van Misstress Y.
Misstress Y mag mij pijnigen, ze mag mij vernederen, ik zal haar altijd gehoorzamen en nederig dienen, als ik maar mag klaarkomen voor haar hand.
Maar ik kom niet klaar. Ik kan niet klaarkomen vanwege de cockcage. Ik mag niet klaarkomen want ik ben niet haar sub, Misstress Y is niet mijn Domina. Zij controleert mij, mijn doen en laten. En in dit specifieke geval controleert zij mijn laten, controleert zij dat ik géén orgasme geniet, dat ik niet klaarkom, dat ik me niet aftrek.
En omdat ik niet kan klaarkomen voor Misstress Y, kniel ik voor haar, dankbaar en onderdanig.

Liza

De trein naar huis staat al klaar op spoor 11. Liza en ik moeten ons haasten door de stationhal, de trap af naar het perron om onze trein te halen. Enigzins buiten adem ploffen we tegenover elkaar neer op de laatste vrije zitplaatsen in de coupé.
"Wat was je weer stom bezig vandaag, met je wapperende schaamlippen en trillende tepels! Kun je niet gewoon je mond dichthouden als wij teksten bespreken die er wel toe doen? Denk maar niet dat iemand die miezerige inktspatten van jou wil lezen of geïnteresseerd is in jouw stupide kanttekeningen bij de prachtige pennenvruchten van mijn lieve vriendinnen en vrienden."
Liza´s snerpende stem schalt door de coupé en doet het fluiten van de conducteur verstommen.
Ik wil de iPad uit mijn tas pakken, maar Liza schopt mij tegen mijn scheenbeen.
"Je weet hoe belangrijk deze EWA-meetings voor mij zijn! En dan kom jij met je platvloerse tiet-en-kont opstel, met jouw schaamteloze opsomming van vrouwvijandelijke obsceniteiten. Je houdt ook werkelijk geen enkele rekening met mij, met wat ik voel, met hoe ik me voel."
Liza spreekt zo luid dat zij zelfs in de volgende coupé letterlijk te verstaan is.
"En dan kijk je de hele tijd naar de borsten en de benen van al mijn vriendinnen! Jij denkt natuurlijk dat ik niet zie waarheen jouw ogen gaan en hoe je zit te lonken. Het enige waaraan jij kunt denken is hoe jij die vrouwen in bed kunt krijgen. Voor jou telt alleen jouw libido en is een vrouw alleen een lustobject."
Liza wordt onderbroken door de conducteur, een vrouw met een zachtaardige, vriendelijke en vrolijke blik. Ik geef haar onze OV-kaartjes, zodat zij die kan controleren. En ik wens haar een goedemiddag, nadat zij mij die kaartjes weer heeft teruggeven. Ze glimlacht minzaam.
"Jullie mannen beoordelen vrouwen alleen op hun borsten en billen! Borsten en billen moeten rond zijn en strak staan. En tepels moeten 24 uur per dag stijf zijn. En zodra er ook maar aan één criterium niet is voldaan, dan krimpt jullie wanstaltige zwellichaam ineen en verwordt tot een rimpelig stokje, waarmee je niet eens een klodder slagroom kunt doorboren."
Een aantal van de andere passagiers kijkt inmiddels met fronsende wenkbrauwen en verstoord in onze richting. Ook in mijn richting, terwijl ik nog helemaal niets heb gezegd, afgezien die goedemiddag-groet aan de conducteur.
Ik wil op mijn horloge kijken, weten hoelaat het is. Maar Liza schopt mij opnieuw, nu tegen mijn andere scheenbeen.
"En jij, jij bent echt de ergste van alle mannen, met je porno-obsessie! Ik weet zeker dat die hele iPad van jou volstaat, met benen, billen en borsten. En dat je iedere avond een foto uitzoekt, om je bij af te trekken. Zo´n minkukel ben jij wel, dat je klaarkomt op mooie photoshop plaatjes van mooie, maar voor jou onbereikbare vrouwen. Denk jij nou echt dat vrouwen op jou en jouw hitsige pik zitten te wachten? Als ik straks thuiskom heeft mijn vent het eten klaar, dan verwent hij mij met al zijn lekkers, dan geniet ik een heerlijke nacht."
Liza wil misschien nog wel meer zeggen, maar de conducteur roept om dat we, Liza en ik, ons station naderen, dat we onze bagage moeten meenemen en niet moeten vergeten uit te checken.
Ik breng Liza en haar bagage naar de taxi-standplaats en slenter daarna rustig naar huis. En thuis ligt er een kaartje op mijn deurmat, een kaartje van een vriendin, een kaartje met een hartje.
"Misschien moeten we een keer afspreken," staat er op dat kaartje geschreven. Het is een mooi handschrift. Ik hoop dat haar ogen ook zo mooi zijn.