Het
Licht * Versie - 1
Thema: Je bent net klaar met het laatste rapport en gereed om naar huis te gaan. Op het moment dat jij de deur van jouw kantoor bereikt, gaan alle lichten uit. Wat gebeurt er dan?
Het is weer zo'n maandag. Voor dag en dauw ben ik naar het hoofdkantoor gereden, omdat er rapporten gemaakt moeten worden voor de wekelijkse reviews op dinsdag. Maandagen zijn dramadagen. Ik zit al voor 7 uur achter mijn computer, om data uit allerlei systemen te importeren. Die data verwerk ik in een voorlopig rapport, dat vervolgens moet worden aangevuld door de collega's van finance en van sales.
En dan begint de ellende. De collega van finance zegt andere prioriteiten te hebben, de collega van sales heeft tijd nodig om de sales data te manipuleren. Het is iedere maandag hetzelfde liedje, dat ik pas aan het einde van de middag alle input compleet heb en geconsolideerd.
Pas dan kan ik het rapport met de General Manager bespreken, die natuurlijk klaagt dat ik het rapport pas zo laat klaar heb en bovendien nog allerlei getallen en conclusies anders wil dan de waarheid is.
Het is zes uur, ik ben al elf uur op kantoor, alle collega's zijn weer naar huis en ik ben nog steeds bezig de waarheid mooier te maken dan zij is.
Op de gang hoor ik een stofzuiger. Het is Jasmine, zij maakt schoon. Het sanitair, de gangen, de kantoren; althans op de zesde verdieping. Jasmine is mooi. Ze heeft prachtige ogen, donkerbruine ogen. Ze heeft zwart haar, glanzend zwart, stralend mooi. Haar huid is volmaakt, bruin, gaaf, zacht.
Hoe oud zou ze zijn? Twintig, vijfentwintig? In ieder geval is ze heel veel jonger dan ik, en heel veel mooier. Jasmine is als een prinses zo mooi, met haar betoverende ogen, haar prachtig ronde vormen, haar heerlijk zuidelijke geur.
Zeven uur, het rapport is klaar. Ik stuur het rapport naar alle deelnemers van de review op dinsdag. Ik sla het rapport op, in de cloud-sectie, waartoe de deelnemers van de review toegang toe hebben. Ik doe en doe en doe.
En dan doe ik de computer uit. Ik zucht. Ik moet nog naar huis, moet nog een maaltijd koken en eten. Na dat eten wil ik snel naar bed, want op dinsdag moet ik weer vroeg op kantoor aanwezig zijn, voor de reviews. De maandag is echt een dramadag.
Mijn spullen, mijn papieren zitten in mijn koffer, de koffer kan dicht. Ik schakel het licht in mijn kantoor uit en op hetzelfde moment gaan alle lichten uit; althans op de zesde verdieping. Het geluid van de stofzuiger verstomt. Ik hoor een gil. Ik kijk om me heen en ik zie niets.
Ik zie niets, het is aardedonker. Geeft niet, ik ken de weg naar de parkeergarage met mijn ogen dicht. Dus ik loop, met mijn koffer in de hand, in het donker de gang op.
Ineens realiseer ik me dat Jasmine hier ook moet zijn, zoekend naar een weg naar buiten. Ik heb haar immers horen gillen, ik heb haar voetstappen gehoord. Waar zou ze zijn?
Ik zie niets, het is aardedonker en op de tast probeer ik de deur naar het trappenhuis te vinden.
Een hand op mijn borst houdt mij tegen. Ik schrik, mijn hart slaat over. Er gaat een stroomstoot door mijn lijf. Zenuwen gieren door mijn lijf. Mijn hart bonst in mijn keel.
Een vinger streelt mijn wangen, mijn hals, mijn nek; zacht en teder. De zenuwen onder mijn huid, lijken een hotline naar mijn geslachtdelen te hebben. Een vurige signaal gaat door mijn lichaam, bereikt mijn pik, die onmiddelijk reageert. Mijn bloed stroomt naar mijn geslacht, mijn penis zwelt.
Twee handen doen een collar om mijn hals, strak, zodat ik even naar adem snak. Ineens, in het volslagen donker, ben ik aangelijnd, word ik meegeleid naar .. ik weet niet waar.
Ik ben tegelijkertijd bang en opgewonden. Zouden het de handen van de prachtige Jasmine zijn, die mij naar haar plekje leiden?
Ze houdt mij vast. Ze kleedt mij uit. Ze pakt mijn hand, leidt mijn hand over haar buik, naar haar onderbuik. Ze draagt geen slip onder haar rok. Haar poes is nat, sappig, warm, heet.
Ik voel ineens een tepel tegen mijn mond, een tepel die gelikt en gekust wil worden. Ze ruikt lekker en smaakt heerlijk; haar huid, haar borsten, haar tepels.
En zij pakt me bij mijn ballen, waardoor mijn pik stijver wordt, hard, warm, trillend, kloppend. Ik ben ademloos, ik voel het zweet op mijn voorhoofd, mijn ballen branden, mijn pik wil in haar! Haar? Haar haar streelt mijn wangen, zacht, kietelend, warm, heerlijk; mijn huid trilt, ik voel haar in iedere cel van mijn lichaam. Haar vingers glijden door mijn haar, haar hand duwt mijn hoofd naar beneden, dwingt mij je knielen.
Ik til haar rok omhoog, mijn neus raakt haar gladgeschoren buik, mijn lippen kussen haar zachte huid. Ik ruik haar poes, mijn tong proeft haar zoete sappen. Mijn lippen kussen haar lippen, mijn tong glijdt tussen die lippen in haar poes, likkend en zoekend naar haar clitoris.
Ze draait mij om, ze legt mij neer op de vloer, ze neemt plaats op mijn gezicht, haar poes op mijn mond. Ik lik en zuig met passie, diep in haar, over haar clitoris, teder en liefhebbend. Zij kreunt, zij trilt, zij neemt mijn pik in haar hand en trekt. Ze trekt me stevig, ik voel haar vingers om mijn pik, over mijn eikel. Mijn pik lijkt nog verder op te zwellen, wil exploderen en spuiten. Ik lik nog sneller, nog krachtiger en slurp haar sappen, slik haar sappen. Zij kreunt harder, luid, schreewend en haar lichaam schokt ongecontroleerd.
En dan buigt zij voorover, neemt mijn eikel in haar mond. Ik ben alle controle kwijt, kom spuitend klaar, met zoveel kracht als ik nooit eerder heb gevoeld.
Ze staat op, ze loopt van mij vandaan. Ik hoor haar voetstappen, ik hoor een stoel schuiven en dan is het stil.
Het is donker en stil. Op die collar na ben ik naakt, lig ik ergens op de zesde verdieping op mijn rug. Waar zijn mijn kleren, waar is mijn koffer? In paniek kruip ik op handen en knieen door de gang, op zoek naar mijn spullen.
Ineens knipperen de TL-buizen, een seconde later is de gang weer helder verlicht.
Mijn kleren en mijn koffer liggen een tiental meter van mij vandaan, bij een stoel. Op de stoel zit Petra, de secretaresse van de General Manager. Ze kijkt me aan, glimlacht mysterieus. Ze likt haar vingers en doet haar rok recht.
Thema: Je bent net klaar met het laatste rapport en gereed om naar huis te gaan. Op het moment dat jij de deur van jouw kantoor bereikt, gaan alle lichten uit. Wat gebeurt er dan?
Het is weer zo'n maandag. Voor dag en dauw ben ik naar het hoofdkantoor gereden, omdat er rapporten gemaakt moeten worden voor de wekelijkse reviews op dinsdag. Maandagen zijn dramadagen. Ik zit al voor 7 uur achter mijn computer, om data uit allerlei systemen te importeren. Die data verwerk ik in een voorlopig rapport, dat vervolgens moet worden aangevuld door de collega's van finance en van sales.
En dan begint de ellende. De collega van finance zegt andere prioriteiten te hebben, de collega van sales heeft tijd nodig om de sales data te manipuleren. Het is iedere maandag hetzelfde liedje, dat ik pas aan het einde van de middag alle input compleet heb en geconsolideerd.
Pas dan kan ik het rapport met de General Manager bespreken, die natuurlijk klaagt dat ik het rapport pas zo laat klaar heb en bovendien nog allerlei getallen en conclusies anders wil dan de waarheid is.
Het is zes uur, ik ben al elf uur op kantoor, alle collega's zijn weer naar huis en ik ben nog steeds bezig de waarheid mooier te maken dan zij is.
Op de gang hoor ik een stofzuiger. Het is Jasmine, zij maakt schoon. Het sanitair, de gangen, de kantoren; althans op de zesde verdieping. Jasmine is mooi. Ze heeft prachtige ogen, donkerbruine ogen. Ze heeft zwart haar, glanzend zwart, stralend mooi. Haar huid is volmaakt, bruin, gaaf, zacht.
Hoe oud zou ze zijn? Twintig, vijfentwintig? In ieder geval is ze heel veel jonger dan ik, en heel veel mooier. Jasmine is als een prinses zo mooi, met haar betoverende ogen, haar prachtig ronde vormen, haar heerlijk zuidelijke geur.
Zeven uur, het rapport is klaar. Ik stuur het rapport naar alle deelnemers van de review op dinsdag. Ik sla het rapport op, in de cloud-sectie, waartoe de deelnemers van de review toegang toe hebben. Ik doe en doe en doe.
En dan doe ik de computer uit. Ik zucht. Ik moet nog naar huis, moet nog een maaltijd koken en eten. Na dat eten wil ik snel naar bed, want op dinsdag moet ik weer vroeg op kantoor aanwezig zijn, voor de reviews. De maandag is echt een dramadag.
Mijn spullen, mijn papieren zitten in mijn koffer, de koffer kan dicht. Ik schakel het licht in mijn kantoor uit en op hetzelfde moment gaan alle lichten uit; althans op de zesde verdieping. Het geluid van de stofzuiger verstomt. Ik hoor een gil. Ik kijk om me heen en ik zie niets.
Ik zie niets, het is aardedonker. Geeft niet, ik ken de weg naar de parkeergarage met mijn ogen dicht. Dus ik loop, met mijn koffer in de hand, in het donker de gang op.
Ineens realiseer ik me dat Jasmine hier ook moet zijn, zoekend naar een weg naar buiten. Ik heb haar immers horen gillen, ik heb haar voetstappen gehoord. Waar zou ze zijn?
Ik zie niets, het is aardedonker en op de tast probeer ik de deur naar het trappenhuis te vinden.
Een hand op mijn borst houdt mij tegen. Ik schrik, mijn hart slaat over. Er gaat een stroomstoot door mijn lijf. Zenuwen gieren door mijn lijf. Mijn hart bonst in mijn keel.
Een vinger streelt mijn wangen, mijn hals, mijn nek; zacht en teder. De zenuwen onder mijn huid, lijken een hotline naar mijn geslachtdelen te hebben. Een vurige signaal gaat door mijn lichaam, bereikt mijn pik, die onmiddelijk reageert. Mijn bloed stroomt naar mijn geslacht, mijn penis zwelt.
Twee handen doen een collar om mijn hals, strak, zodat ik even naar adem snak. Ineens, in het volslagen donker, ben ik aangelijnd, word ik meegeleid naar .. ik weet niet waar.
Ik ben tegelijkertijd bang en opgewonden. Zouden het de handen van de prachtige Jasmine zijn, die mij naar haar plekje leiden?
Ze houdt mij vast. Ze kleedt mij uit. Ze pakt mijn hand, leidt mijn hand over haar buik, naar haar onderbuik. Ze draagt geen slip onder haar rok. Haar poes is nat, sappig, warm, heet.
Ik voel ineens een tepel tegen mijn mond, een tepel die gelikt en gekust wil worden. Ze ruikt lekker en smaakt heerlijk; haar huid, haar borsten, haar tepels.
En zij pakt me bij mijn ballen, waardoor mijn pik stijver wordt, hard, warm, trillend, kloppend. Ik ben ademloos, ik voel het zweet op mijn voorhoofd, mijn ballen branden, mijn pik wil in haar! Haar? Haar haar streelt mijn wangen, zacht, kietelend, warm, heerlijk; mijn huid trilt, ik voel haar in iedere cel van mijn lichaam. Haar vingers glijden door mijn haar, haar hand duwt mijn hoofd naar beneden, dwingt mij je knielen.
Ik til haar rok omhoog, mijn neus raakt haar gladgeschoren buik, mijn lippen kussen haar zachte huid. Ik ruik haar poes, mijn tong proeft haar zoete sappen. Mijn lippen kussen haar lippen, mijn tong glijdt tussen die lippen in haar poes, likkend en zoekend naar haar clitoris.
Ze draait mij om, ze legt mij neer op de vloer, ze neemt plaats op mijn gezicht, haar poes op mijn mond. Ik lik en zuig met passie, diep in haar, over haar clitoris, teder en liefhebbend. Zij kreunt, zij trilt, zij neemt mijn pik in haar hand en trekt. Ze trekt me stevig, ik voel haar vingers om mijn pik, over mijn eikel. Mijn pik lijkt nog verder op te zwellen, wil exploderen en spuiten. Ik lik nog sneller, nog krachtiger en slurp haar sappen, slik haar sappen. Zij kreunt harder, luid, schreewend en haar lichaam schokt ongecontroleerd.
En dan buigt zij voorover, neemt mijn eikel in haar mond. Ik ben alle controle kwijt, kom spuitend klaar, met zoveel kracht als ik nooit eerder heb gevoeld.
Ze staat op, ze loopt van mij vandaan. Ik hoor haar voetstappen, ik hoor een stoel schuiven en dan is het stil.
Het is donker en stil. Op die collar na ben ik naakt, lig ik ergens op de zesde verdieping op mijn rug. Waar zijn mijn kleren, waar is mijn koffer? In paniek kruip ik op handen en knieen door de gang, op zoek naar mijn spullen.
Ineens knipperen de TL-buizen, een seconde later is de gang weer helder verlicht.
Mijn kleren en mijn koffer liggen een tiental meter van mij vandaan, bij een stoel. Op de stoel zit Petra, de secretaresse van de General Manager. Ze kijkt me aan, glimlacht mysterieus. Ze likt haar vingers en doet haar rok recht.
Het
Licht * ALTERNATIVE
Thema: Je bent net klaar met het laatste rapport en gereed om naar huis te gaan. Op het moment dat jij de deur van jouw kantoor bereikt, gaan alle lichten uit. Wat gebeurt er dan?
Het is weer zo'n maandag. Voor dag en dauw ben ik naar het hoofdkantoor gereden, omdat er rapporten gemaakt moeten worden voor de wekelijkse reviews op dinsdag. Maandagen zijn dramadagen. Ik zit al voor 7 uur achter mijn computer, om data uit allerlei systemen te importeren. Die data verwerk ik in een voorlopig rapport, dat vervolgens moet worden aangevuld door de collega's van finance en van sales.
En dan begint de ellende. De collega van finance zegt andere prioriteiten te hebben, de collega van sales heeft tijd nodig om de sales data te manipuleren. Het is iedere maandag hetzelfde liedje, dat ik pas aan het einde van de middag alle input compleet heb en geconsolideerd.
Pas dan kan ik het rapport met de General Manager bespreken, die natuurlijk klaagt dat ik het rapport pas zo laat klaar heb en bovendien nog allerlei getallen en conclusies anders wil dan de waarheid is.
Het is zes uur, ik ben al elf uur op kantoor, alle collega's zijn weer naar huis en ik ben nog steeds bezig de waarheid mooier te maken dan zij is.
Op de gang hoor ik een stofzuiger. Het is Jasmine, zij maakt schoon. Het sanitair, de gangen, de kantoren; althans op de zesde verdieping. Jasmine is mooi. Ze heeft prachtige ogen, donkerbruine ogen. Ze heeft zwart haar, glanzend zwart, stralend mooi. Haar huid is volmaakt, bruin, gaaf, zacht.
Hoe oud zou ze zijn? Twintig, vijfentwintig? In ieder geval is ze heel veel jonger dan ik, en heel veel mooier. Jasmine is als een prinses zo mooi, met haar betoverende ogen, haar prachtig ronde vormen, haar heerlijk zuidelijke geur.
Zeven uur, het rapport is klaar. Ik stuur het rapport naar alle deelnemers van de review op dinsdag. Ik sla het rapport op, in de cloud-sectie, waartoe de deelnemers van de review toegang toe hebben. Ik doe en doe en doe.
En dan doe ik de computer uit. Ik zucht. Ik moet nog naar huis, moet nog een maaltijd koken en eten. Na dat eten wil ik snel naar bed, want op dinsdag moet ik weer vroeg op kantoor aanwezig zijn, voor de reviews. De maandag is echt een dramadag.
Mijn spullen, mijn papieren zitten in mijn koffer, de koffer kan dicht. Ik schakel het licht in mijn kantoor uit en op hetzelfde moment gaan alle lichten uit; althans op de zesde verdieping. Het geluid van de stofzuiger verstomt. Ik hoor een gil. Ik kijk om me heen en ik zie niets.
Ik zie niets, het is aardedonker. Geeft niet, ik ken de weg naar de parkeergarage met mijn ogen dicht. Dus ik loop, met mijn koffer in de hand, in het donker de gang op.
Ineens realiseer ik me dat Jasmine hier ook moet zijn, zoekend naar een weg naar buiten. Ik heb haar immers horen gillen, ik heb haar voetstappen gehoord. Waar zou ze zijn?
Ik zie niets, het is aardedonker en op de tast probeer ik de deur naar het trappenhuis te vinden.
Een hand op mijn borst houdt mij tegen. Ik schrik, mijn hart slaat over. Er gaat een stroomstoot door mijn lijf. Zenuwen gieren door mijn lijf. Mijn hart bonst in mijn keel.
Ik hoor stemmen, vrouwenstemmen, maar ik versta niet wat er gezegd wordt. Mijn handen worden op mijn rug geboeid en stoffen kap wordt over mijn hoofd gedaan. Handen glijden over mijn colbert, van mijn schouders, over mijn borst. De gesp van mijn broekriem, de knoop van mijn broek, de rits; overal voel ik handen en mijn broek glijdt omlaag, over mijn knieën, op mijn enkels.
Mijn geslachtsdeel wordt vastgepakt, een hand om mijn pik, een hand om mijn ballen. Er wordt iets over mijn eikel gesmeerd. En dan voel ik plotseling iets in mijn urinebuis naar binnen glijden, tegelijkertijd iets om mijn pik glijden.
Het duurt even, maar dan realiseer ik me dat me dat mijn geslachtsdeel wordt opgesloten in een kuisheidskooi, een peniskooi. De kooi om mijn pik, de ring om mijn ballen, het slot op de kooi; het gaat allemaal heel snel!
Vervolgens gaat mijn broek weer omhoog, de knoop dicht, de riem om.
Ineens hoor ik het geluid van de stofzuiger weer. Ik hoor een kreun. Maar ik zie niets, vanwege de kap over mijn hoofd. De boeien om mijn handen, op mijn rug, beginnen steeds meer te knellen. Die boeien moeten af, de kap moet van mijn hoofd.
Ik schuifel voorzichtig in de richting van de stofzuiger, in de hoop dat Jasmine daar is en mij kan bevrijden van de boeien. En inderdaad ligt daar iemand, naast de stofzuiger. Het is heel lastig, maar het lukt me op mijn knieen te knielen, naast haar te gaan liggen, zodat zij mijn boeien kan losknopen.
Ik doe de kap van mijn hoofd, zie dat het licht weer aan is, zie dat niet Jasmine naast de stofzuiger ligt, maar Petra, de directie-secretaresse.
"Wat doe jij hier?", vraag ik.
"Ik moest terug, de agenda van morgen klopt niet, alles moet anders, ook de rapporten moeten anders!", zegt Petra.
"O o o, maar ik ben niet meer hier, om nieuwe rapporten te maken!", schreeuw ik, "ik moet eten en slapen!"
"Ik denk dat jij weinig te willen hebt", reageert Petra en ze neemt me mee naar haar kantoor.
We werken tot diep in de nacht, om het programma voor de dinsdag om te werken, om de rapporten bij te stellen. Als Petra naar huis gaat, zegt ze dat ik beter op kantoor kan blijven. Heen en weer rijden naar mijn huis is tijdverspilling.
Ze heeft gelijk, een uur heen en een uur terug laat weinig slaaptijd over.
Eenmaal alleen op het hoofdkantoor bekijk ik in het toilet de peniskooi. Het is echt een kooi, om mijn pik; met een ring achter mijn ballen; gesloten met een hangslot, waarvan ik de sleutel niet heb.
Voor alle zekerheid probeer ik het zittend op het toilet, of ik kan plassen met die kuisheidskooi om mijn geslachtsdeel. Gelukkig lukt dat.
Daarna ga ik terug naar mijn eigen kantoor, op de zesde verdieping. De stofzuiger staat nog steeds in de gang, maar de stekker zit niet meer in het stopcontact.
Wat zal ik doen? Slapen in mijn bureaustoel?
Ik doe de computer aan, wil een beetje surfen en mail lezen. Mail lezen had ik misschien beter niet kunnen doen, of juist wel.
Er is een mail van *anonymous*, dat ik gehoorzaam moet zijn, opdrachten onvoorwaardelijk moet uitvoeren, als ik ooit het sleuteltje van het slot van mijn kuisheidskooi wil ontvangen.
Wie is *anonymous*?
De hele dinsdag ben ik druk, vanwege alle reviews. Ik voel de peniskooi nauwelijks, ik heb er geen tijd voor.
"We gaan nog wat drinken, in de kroeg, om de hoek. Jij gaat toch ook mee?", hoor ik Petra zeggen en meteen ben ik in de war. Ik moet wel meegaan, ik wil de sleutel van die peniskooi! Maar vind ik die sleutel als ik met Petra naar de kroeg ga?
Aan de bar sta ik tussen veel vrouwen, naast Petra, Sonja, Jennifer, Heleen, Monique, Sophie ...
Janine brengt mij een volgend biertje, kruipt dicht tegen me aan. Mijn pik wil stijf worden in de kuisheidskooi, maar dat kan niet. Dus doet mijn penis pijn, als Janine haar hand op mijn dijbeen legt.
Wie heeft de sleutel? Ik wil geen peniskooi dragen!
Janine fluistert in mijn oor dat zij een witte wijn wil en daarna met mij chinees wil eten ... Als zij de sleutel heeft, de sleutel van mijn peniskooi, wil ik graag met haar mee. Zonder kooi zou ik nog liever met haar mee gaan!
Petra fluistert in mijn andere oor, dat Sonja, Jennifer, Heleen, Monique, Sophie en Janine mij heel leuk vinden, dat ik niet alleen met Janine mag flirten, dat ik alle dames een drankje moet aanbieden.
Volgens de mail van *anonymous*, moet ik gehoorzamen. Maar aan wie?
Terwijl ik Sonja haar cuba-libre geef, voel ik de hand van Heleen op mijn bil, de schouder van Monique tegen mijn schouder. De ogen van Sonja, de hand van Heleen, de schouder van Monique bezorgen mij een erectie, die niet past in de peniskooi. Mijn pik zit klem, de ring klemt, mijn geslachtsdeel doet pijn.
"Moet jij niet eens naar huis? Je koffer staat nog op kantoor!", zegt Petra tegen mij. Het klinkt als een opdracht, dus gehoorzaam ik braaf.
Eenmaal op de zesde verdieping hoor ik de stofzuiger. Ik hoop dat Jasmine mij kan helpen, dat zij de sleutel heeft van mijn kuisheidskooi. Ik hol haar kant op en zie dan ... een andere vrouw; alles bahalve Jasmine.
Stotterend vraag ik waar Jasmine is.
"Jasmine? Ik ken geen Jasmine, er werkt hier geen Jasmine, er heeft hier nooit een Jasmine gewerkt", zegt de vrouw. Ze heeft een brief voor mij. Ik scheur de envelop open en lees, met stijgende verbazing, wat er op papier staat:
"Vanavond heeft Jennifer de sleutel van jouw peniskooi. Ze wacht al op je, dus haast je ..."
Thema: Je bent net klaar met het laatste rapport en gereed om naar huis te gaan. Op het moment dat jij de deur van jouw kantoor bereikt, gaan alle lichten uit. Wat gebeurt er dan?
Het is weer zo'n maandag. Voor dag en dauw ben ik naar het hoofdkantoor gereden, omdat er rapporten gemaakt moeten worden voor de wekelijkse reviews op dinsdag. Maandagen zijn dramadagen. Ik zit al voor 7 uur achter mijn computer, om data uit allerlei systemen te importeren. Die data verwerk ik in een voorlopig rapport, dat vervolgens moet worden aangevuld door de collega's van finance en van sales.
En dan begint de ellende. De collega van finance zegt andere prioriteiten te hebben, de collega van sales heeft tijd nodig om de sales data te manipuleren. Het is iedere maandag hetzelfde liedje, dat ik pas aan het einde van de middag alle input compleet heb en geconsolideerd.
Pas dan kan ik het rapport met de General Manager bespreken, die natuurlijk klaagt dat ik het rapport pas zo laat klaar heb en bovendien nog allerlei getallen en conclusies anders wil dan de waarheid is.
Het is zes uur, ik ben al elf uur op kantoor, alle collega's zijn weer naar huis en ik ben nog steeds bezig de waarheid mooier te maken dan zij is.
Op de gang hoor ik een stofzuiger. Het is Jasmine, zij maakt schoon. Het sanitair, de gangen, de kantoren; althans op de zesde verdieping. Jasmine is mooi. Ze heeft prachtige ogen, donkerbruine ogen. Ze heeft zwart haar, glanzend zwart, stralend mooi. Haar huid is volmaakt, bruin, gaaf, zacht.
Hoe oud zou ze zijn? Twintig, vijfentwintig? In ieder geval is ze heel veel jonger dan ik, en heel veel mooier. Jasmine is als een prinses zo mooi, met haar betoverende ogen, haar prachtig ronde vormen, haar heerlijk zuidelijke geur.
Zeven uur, het rapport is klaar. Ik stuur het rapport naar alle deelnemers van de review op dinsdag. Ik sla het rapport op, in de cloud-sectie, waartoe de deelnemers van de review toegang toe hebben. Ik doe en doe en doe.
En dan doe ik de computer uit. Ik zucht. Ik moet nog naar huis, moet nog een maaltijd koken en eten. Na dat eten wil ik snel naar bed, want op dinsdag moet ik weer vroeg op kantoor aanwezig zijn, voor de reviews. De maandag is echt een dramadag.
Mijn spullen, mijn papieren zitten in mijn koffer, de koffer kan dicht. Ik schakel het licht in mijn kantoor uit en op hetzelfde moment gaan alle lichten uit; althans op de zesde verdieping. Het geluid van de stofzuiger verstomt. Ik hoor een gil. Ik kijk om me heen en ik zie niets.
Ik zie niets, het is aardedonker. Geeft niet, ik ken de weg naar de parkeergarage met mijn ogen dicht. Dus ik loop, met mijn koffer in de hand, in het donker de gang op.
Ineens realiseer ik me dat Jasmine hier ook moet zijn, zoekend naar een weg naar buiten. Ik heb haar immers horen gillen, ik heb haar voetstappen gehoord. Waar zou ze zijn?
Ik zie niets, het is aardedonker en op de tast probeer ik de deur naar het trappenhuis te vinden.
Een hand op mijn borst houdt mij tegen. Ik schrik, mijn hart slaat over. Er gaat een stroomstoot door mijn lijf. Zenuwen gieren door mijn lijf. Mijn hart bonst in mijn keel.
Ik hoor stemmen, vrouwenstemmen, maar ik versta niet wat er gezegd wordt. Mijn handen worden op mijn rug geboeid en stoffen kap wordt over mijn hoofd gedaan. Handen glijden over mijn colbert, van mijn schouders, over mijn borst. De gesp van mijn broekriem, de knoop van mijn broek, de rits; overal voel ik handen en mijn broek glijdt omlaag, over mijn knieën, op mijn enkels.
Mijn geslachtsdeel wordt vastgepakt, een hand om mijn pik, een hand om mijn ballen. Er wordt iets over mijn eikel gesmeerd. En dan voel ik plotseling iets in mijn urinebuis naar binnen glijden, tegelijkertijd iets om mijn pik glijden.
Het duurt even, maar dan realiseer ik me dat me dat mijn geslachtsdeel wordt opgesloten in een kuisheidskooi, een peniskooi. De kooi om mijn pik, de ring om mijn ballen, het slot op de kooi; het gaat allemaal heel snel!
Vervolgens gaat mijn broek weer omhoog, de knoop dicht, de riem om.
Ineens hoor ik het geluid van de stofzuiger weer. Ik hoor een kreun. Maar ik zie niets, vanwege de kap over mijn hoofd. De boeien om mijn handen, op mijn rug, beginnen steeds meer te knellen. Die boeien moeten af, de kap moet van mijn hoofd.
Ik schuifel voorzichtig in de richting van de stofzuiger, in de hoop dat Jasmine daar is en mij kan bevrijden van de boeien. En inderdaad ligt daar iemand, naast de stofzuiger. Het is heel lastig, maar het lukt me op mijn knieen te knielen, naast haar te gaan liggen, zodat zij mijn boeien kan losknopen.
Ik doe de kap van mijn hoofd, zie dat het licht weer aan is, zie dat niet Jasmine naast de stofzuiger ligt, maar Petra, de directie-secretaresse.
"Wat doe jij hier?", vraag ik.
"Ik moest terug, de agenda van morgen klopt niet, alles moet anders, ook de rapporten moeten anders!", zegt Petra.
"O o o, maar ik ben niet meer hier, om nieuwe rapporten te maken!", schreeuw ik, "ik moet eten en slapen!"
"Ik denk dat jij weinig te willen hebt", reageert Petra en ze neemt me mee naar haar kantoor.
We werken tot diep in de nacht, om het programma voor de dinsdag om te werken, om de rapporten bij te stellen. Als Petra naar huis gaat, zegt ze dat ik beter op kantoor kan blijven. Heen en weer rijden naar mijn huis is tijdverspilling.
Ze heeft gelijk, een uur heen en een uur terug laat weinig slaaptijd over.
Eenmaal alleen op het hoofdkantoor bekijk ik in het toilet de peniskooi. Het is echt een kooi, om mijn pik; met een ring achter mijn ballen; gesloten met een hangslot, waarvan ik de sleutel niet heb.
Voor alle zekerheid probeer ik het zittend op het toilet, of ik kan plassen met die kuisheidskooi om mijn geslachtsdeel. Gelukkig lukt dat.
Daarna ga ik terug naar mijn eigen kantoor, op de zesde verdieping. De stofzuiger staat nog steeds in de gang, maar de stekker zit niet meer in het stopcontact.
Wat zal ik doen? Slapen in mijn bureaustoel?
Ik doe de computer aan, wil een beetje surfen en mail lezen. Mail lezen had ik misschien beter niet kunnen doen, of juist wel.
Er is een mail van *anonymous*, dat ik gehoorzaam moet zijn, opdrachten onvoorwaardelijk moet uitvoeren, als ik ooit het sleuteltje van het slot van mijn kuisheidskooi wil ontvangen.
Wie is *anonymous*?
De hele dinsdag ben ik druk, vanwege alle reviews. Ik voel de peniskooi nauwelijks, ik heb er geen tijd voor.
"We gaan nog wat drinken, in de kroeg, om de hoek. Jij gaat toch ook mee?", hoor ik Petra zeggen en meteen ben ik in de war. Ik moet wel meegaan, ik wil de sleutel van die peniskooi! Maar vind ik die sleutel als ik met Petra naar de kroeg ga?
Aan de bar sta ik tussen veel vrouwen, naast Petra, Sonja, Jennifer, Heleen, Monique, Sophie ...
Janine brengt mij een volgend biertje, kruipt dicht tegen me aan. Mijn pik wil stijf worden in de kuisheidskooi, maar dat kan niet. Dus doet mijn penis pijn, als Janine haar hand op mijn dijbeen legt.
Wie heeft de sleutel? Ik wil geen peniskooi dragen!
Janine fluistert in mijn oor dat zij een witte wijn wil en daarna met mij chinees wil eten ... Als zij de sleutel heeft, de sleutel van mijn peniskooi, wil ik graag met haar mee. Zonder kooi zou ik nog liever met haar mee gaan!
Petra fluistert in mijn andere oor, dat Sonja, Jennifer, Heleen, Monique, Sophie en Janine mij heel leuk vinden, dat ik niet alleen met Janine mag flirten, dat ik alle dames een drankje moet aanbieden.
Volgens de mail van *anonymous*, moet ik gehoorzamen. Maar aan wie?
Terwijl ik Sonja haar cuba-libre geef, voel ik de hand van Heleen op mijn bil, de schouder van Monique tegen mijn schouder. De ogen van Sonja, de hand van Heleen, de schouder van Monique bezorgen mij een erectie, die niet past in de peniskooi. Mijn pik zit klem, de ring klemt, mijn geslachtsdeel doet pijn.
"Moet jij niet eens naar huis? Je koffer staat nog op kantoor!", zegt Petra tegen mij. Het klinkt als een opdracht, dus gehoorzaam ik braaf.
Eenmaal op de zesde verdieping hoor ik de stofzuiger. Ik hoop dat Jasmine mij kan helpen, dat zij de sleutel heeft van mijn kuisheidskooi. Ik hol haar kant op en zie dan ... een andere vrouw; alles bahalve Jasmine.
Stotterend vraag ik waar Jasmine is.
"Jasmine? Ik ken geen Jasmine, er werkt hier geen Jasmine, er heeft hier nooit een Jasmine gewerkt", zegt de vrouw. Ze heeft een brief voor mij. Ik scheur de envelop open en lees, met stijgende verbazing, wat er op papier staat:
"Vanavond heeft Jennifer de sleutel van jouw peniskooi. Ze wacht al op je, dus haast je ..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten