Eindelijk is het 13 maart ...

Het is 13 maart. Eindelijk.

Kort na middernacht belt Jeroen naar Barbara, om haar te feliciteren met haar achttiende verjaardag. Achttien, eindelijk achttien. Het wordt een lang gesprek, waarin Jeroen aan Barbara probeert uit te leggen hoeveel hij van haar houdt, hoe heerlijk het is dat zij en hij nu eindelijk samen op vakantie kunnen, samen kunnen slapen in één bed, seks kunnen hebben zonder protest of verbod van ouders. En Barbara wil horen hoe Jeroen haar kust, zoent, streelt, likt. Zij wil zijn pik in haar hand houden, voelen, trekken. Hij wil haar vingeren, beffen. Samen willen ze genieten, van elkaar, met elkaar, klaarkomen.
's Middags mag Jeroen op verjaardagsvisite komen, taart eten en thee drinken. Barbara's moeder houdt van traditie, van thee en taart, van verjaardagsfeestjes rondom de salontafel. Ze heeft zelfs een stoel versierd en Barbara moet op die stoel zitten. Jeroen mag op de bank zitten, aan de andere kant van de salontafel, dicht tegen Dorien, de zus van Barbara, aan. Zodra Jeroen gaat zitten, legt Dorien haar hand op zijn been.
Barbara heeft onmiddellijk de pest erin, als ze ziet hoe Dorien steeds dichter tegen Jeroen aanschuift, haar hand over zijn bovenbeen richting zijn kruis beweegt. Het is verdorie haar verjaardag en Jeroen is haar vriend! Dorien lijkt daarvan meer te mogen genieten dan zij.

"Kijk, ik heb thee voor jullie!", kondigt de moeder van Barbara en Dorien aan.
Het is vreselijke thee, weet Jeroen. Zwarte thee, veel te lang getrokken, zonder suiker. En hij moet het lekker vinden. Barbara heeft dat steeds weer gezegd, dat hij de thee van haar moeder lekker moet vinden. Want als Jeroen niet aardig is, dan mag hij Barbara niet zien.
De moeder van Barbara en Dorien gaat ook naast Jeroen zitten, op de bank. Hij zit nu klem tussen Dorien en de moeder van zijn geliefde, vriendin, droom. Zijn droom kijkt ondertussen de andere kant op, wil haar vriendje niet ingeklemd tussen haar moeder en haar zus zien.
"Ik heet Judith", zegt de moeder van Barbara en Dorien. En terwijl zij dat zegt, morst zij haar hete thee over de broek van Jeroen. Niet een beetje, ongeveer haar hele kop! Niet alleen over zijn benen, maar vooral op zijn kruis.
"Mam, volgens mij heeft Jeroen in zijn broek gedaan!", zegt Dorien quasi verbaasd. "Kennelijk heeft Barbara een bankplasser aan de haak geslagen. Ik doe zijn broek wel even uit."
Jeroen is met stomheid geslagen en Barbara wil de woonkamer uitrennen.
"Hier blijven en op je stoel!", beveelt Judith haar jarige dochter.
Barbara moet toekijken hoe haar vriend door Dorien wordt uitgekleed. Niet alleen de spijkerbroek gaat uit, alles gaat uit. Jeroen zit helemaal naakt tussen Dorien en Judith. En hij voelt zich hoogst ongemakkelijk, gestresst, in paniek.

Barbara is een mooie meid, met mooi krullend haar, een prachtig lijf, een zachte huid, een heerlijke mond en betoverende ogen. Dorien is net even anders dan haar zus; anders in alles. Ze grijpt Jeroen bij zijn ballen, knijpt in zijn ballen. Zoiets had Barbara nooit gedaan. En zeker niet zo, zo hard.
Jeroen kermt van pijn. Maar niet lang, want Judith duwt haar lippen op zijn lippen, om hem te zoenen. En ze neemt een van zijn tepels tussen haar nagels, om hem te dwingen haar zoenen te beantwoorden.
Ondertussen gespt Dorien Jeroen een collar om, niet om zijn hals maar om zijn geslachtsdeel, en ze gespt een riem aan die collar. De collar zit strak, waardoor Jeroen´s pik stijf wordt en zijn ballen in zijn zak opbollen. Het is een mooi gezicht.
Barbara is geschokt, zit trillend op haar stoel, maar durft niet in te grijpen, durft niet in verzet te komen tegen haar dominante moeder en haar sadistische zus. Barbara is al te vaak gestraft door haar moeder en vernederd door haar zus.
"Mam, mag ik hem uitlaten?", vraagt Dorien aan Judith.