HET PERSONEELSFEEST

HET PERSONEELSFEEST

Esmee bekijkt zich in de spiegel, haar kastagnebruine haren, haar groene ogen, haar volle lippen. Ze heeft eenvoudige, maar perfect passend jurk uitgekozen, waarin al haar ronde vormen prachtig worden geaccentueerd. Esmee wil altijd mooi zijn, mooi zijn voor haar liefste. En omdat zij met Jeroen mee mag, naar een feestje van zijn werk, wil ze dat hij trots op haar kan zijn.
"Allemachtig, wat ben je weer oogverblindend mooi!" zegt Jeroen. "Het liefst zou ik je nu neuken, maar dan raken je haren in de war en wordt je make-up een knoeiboel!"

BERTELS & BERTELS, advocaten. De lichtreclame straalt vanaf het dak over het zwarte asfalt. Esmee is onder de indruk van het grote gebouw, het advocatenkantoor waar Jeroen sinds kort werkt als trainee. Het bedrijfsrestaurant is omgetoverd tot een sfeervolle feestzaal. In een hoek van de zaal is een uitgebreid koud buffet opgebouwd, in een andere hoek staat de apparatuur van een DJ, die later op de avond voor dansmuziek zal zorgen.

Er zijn heel veel feestgangers, mooie mannen en prachtige vrouwen. Esmee wordt door twijfel overvallen, of zij wel mooi genoeg is, of haar jurk niet misstaat in dit gezelschap. Gelukkig staat Jeroen aan haar zijde, met zijn beschermende arm om haar schouders. En naarmate Esmee door Jeroen aan meer collega´s en hun partners wordt voorgesteld, verdwijnt haar onzekerheid.

Veel later op de avond, als het buffet allang is weggeruimd en het dansfeest in volle gang is, staakt ineens de muziek. Een schijnwerper wordt op een deur gericht, die langzaam opengaat. Iedereen kijkt naar die deur, naar de rijzige man, zijn zwarte haren, het zwarte kostuum en zijn wandelstok.
"Dat is Meester Bertels!" fluistert Jeroen.
Alle aanwezigen beginnen te applaudiseren, alsof de koning binnenkomt, of een wereldkampioen.
Met een bezwerend gebaar maant Bertels iedereen tot rust, tot stilte, doodse stilte.
Bertels, de directeur en grootaandeelhouder van BERTELS & BERTELS, advocaten houdt een lange rede, over zaken waarvan Esmee niets begrijpt. Toch is ze onder de indruk van die man, zijn houding, zijn stem en zijn donkere ogen. Ineens begrijpt ze de verhalen van Jeroen over zijn directeur beter, verhalen die hij haar vertelt als hij weer eens veel te laat uit kantoor thuiskomt.

Er wordt champagne geserveerd en Bertels mengt zich onder zijn voetvolk. Als een ware koning maakt hij praatjes met al zijn onderdanen, dus ook met Jeroen. En terwijl hij met Jeroen spreekt, legt Bertels zijn hand op Esmee's bil. Esmee schrikt ervan, een rilling trekt door haar lijf en angstig kijkt ze naar Jeroen. Maar Jeroen heeft alleen maar aandacht voor zijn directeur en diens verhaal. Bertels streelt de billen van Esmee en trekt haar jurkje een beetje omhoog. En ondertussen praat hij maar door.
"En nu wil ik dansen, met dit mooie meisje!" zegt Bertels tegen Jeroen.

Esmee heeft geen keus, ze volgt Bertels naar de dansvloer. Hij neemt haar stevig in zijn armen, hij leidt hun dans, hij trekt haar steeds dichter tegen zich aan.
"Je wilt vast wel, dat Jeroen bij ons mag blijven. Daar kun jij voor zorgen, meisje. Als jij doet wat ik zeg, verleng ik zijn contract. En als je weigert, dan vindt Jeroen nergens in dit land een baan, niet eens als vuilnisman. Dus ga je nu met mij mee!"
Aan zijn arm verdwijnt Esmee met Bertels door de deur, waardoor hij eerder ten tonele is verschenen.
Jeroen wil achter zijn geliefde en zijn baas aan, maar hij wordt bij de deur tegengehouden door twee beveiligers.

"Ik wil je zien!" beveelt Bertels.
"Maar mijnheer, u kunt mij toch zien?" antwoord Esmee met zacht stem.
"Meester! Ik ben Meester Bertels, dus jij noemt mij Meester, meisje! En ik zie je ogen, je haren, je neus, je mond. Maar ik wil je helemaal zien, naakt, helemaal naakt. Schiet op, ik houd niet van wachten!"

Helemaal naakt staat Esmee in het midden van de ruimte. Alle kleren en ook haar sierraden zijn meegenomen door een bediende. Zelfs de verlovingsring die ze van Jeroen heeft gekregen, heeft Esmee moeten inleveren.
Ze staat daar in die ruimte, met de benen gespreid en haar handen achter haar hoofd, zoals de bediende haar heeft opgedragen.
Esmee telt tot 100, 200, 1000, 5000 en dan gaat eindelijk de deur weer open, komt Bertels binnen.
Hij loopt om haar heen, om haar goed te bekijken en te voelen. Hij geeft met zijn hand een tik op haar buik en met zijn stok een harde klap op haar billen.
"Je hebt mooi vlees, meisje. Ik hoop dat het ook heet vlees is, dat je aan mij wilt aanbieden. Ik houd van heet vlees en vlees dat niet uit zichzelf heet voor mij is, maak ik wel heet. Jij bent een veel te mooi, te lief en te braaf meisje. Je denkt nog steeds aan je vriendje. Maar geloof me, hij wil een vaste baan op mijn kantoor en hij heeft daar alles voor over. Ik zal het je laten voelen. Kom mee naar de zijkamer."

Met haar polsen geboeid aan een balk boven haar hoofd, staat Esmee in de zijkamer. Bertels en de bediende kijken haar aan.
"Freek, dit meisje heeft verkeerde gedachten en koud vlees. Ik ga een paar uur slapen. Zorg ervoor dat dit meisje willig is, heet is als ik wakker word."
Freek, de bediende glimlacht breed. Hij houdt van jonge en hulploze meisjes. Meester Bertels heeft weleens minder mooie meisjes naar deze kamer gebracht. Dit meisje heeft betoverende ogen en een goddelijk lijf.
Freek voelt de poes van Esmee. Ze is droog, heel droog. Freek houdt niet van droge poesjes!
De zweep knalt hart op de billen van Esmee, ook op haar rug en op haar benen. Zij gilt het uit, maar Freek heeft oordopjes. De brandende striemen kleuren vuurrood, tot groot genoegen van de bediende. Hoe mooier de striemen, des te harder hij slaat.
Tranen biggelen over Esmee's wangen en Freek hangt de zweep aan een haak in de muur.
Esmee heeft nooit eerder tepelklemmen gevoeld en dus zijn de krokodillenklemmen met gewichtjes voor haar extreem heftig; de pijn giert door heel haar lichaam, ze kan niet meer stilstaan, waardoor de klemmen nog meer pijn doen.
Freek heeft inmiddels een vibrator uitgezocht op de poes en de de clit van Esmee mee te verwennen. Hij weet dat hij rijkelijk beloond zal worden als dit meisje straks braaf is, als ze bij Bertels in bed ligt.

Bertels heeft een enorme pik en Esmee, met haar handen op de rug geboeid, likt die pik, zuigt die pik.
Hij geniet van zijn nieuwste verovering. Het windt hem op zulke jonge meisjes in bed te hebben, die willig zijn en alles voor hem doen. En ze zuigt goed, hij voelt zijn bloed door zijn pik stromen, hij is kloppend hard, het zweet staat op zijn voorhoofd, hij raakt buiten adem.
Aan haar haren trekt Bertels Esmee naar zich toe. Hij wil haar zoenen en zij zal hem zoenen. Ogenschijnlijk heeft ze pijn en dat doet hem deugd. Hij tongzoent haar en zij verzet zich niet. Zij is blij dat de klemmen van haar tepels zijn verwijderd en dat er geen zweep in deze kamer is. Zij voelt zijn tong diep in haar mond, maar dat is beter dan zijn pik in haar keel. Ze ontspant en voelt een harde pik tegen haar buik.
Na alle pijn en vernedering wil Esmee genieten! Maar het is Bertels die diep in haar stoot. Hij heeft Esmee bij haar haren vast en neukt haar diep en krachtig.
Bertels voelt zich als altijd oppermachtig. Het bloed klopt door zijn hele lijf en stroomt samen in zijn pik, hij wil harder en dieper stoten, klaarkomen in dit lekkere meisje. Zijn ballen staan op ontploffen, maar eerst wil hij nog in haar tepels bijten en in haar billen knijpen, om dan weer te stoten, nog harder. Hij grijpt Esmee bij de keel, zodat zij nauwelijks nog adem krijgt en stoot in haar vagina, dieper en sneller en harder.
Bertels voelt alleen nog zijn pik en komt dan heftig klaar, spuit al zijn zaad diep in Esmee.
"O mijn god, dit was lekker klaarkomen! Je bent een mooi meisje, een lekker meisje!"

Enkele uren later zit Bertels weer achter zijn bureau en hij belt met de HR-afdeling.
"Zeg, die trainee. Ik geloof dat hij Jeroen heet. Daar moeten we maar afscheid van nemen, want ik denk niet dat we met dat jongmens de oorlog gaan winnen."