Eindelijk is er licht, na een donkere
winter, na alle twijfels, na een lange strijd.
Michelle wordt wakker uit een diepe,
droomloze slaap. De zon schijnt door een kier tussen de gordijnen en
streelt haar gezicht. Een tintelend gevoel neemt bezit van haar huid,
haar vlees.
Michelle’s handen glijden zacht en
teder over haar borsten, haar buik en tussen haar benen. De opwinding
is heftig, bijkans ondragelijk.
“Nog niet, niet nu!”, houdt
Michelle zichzelf voor. Ze heeft zolang op deze dag gewacht, ze heeft
zolang haar geheim gekoesterd, dat ze deze eerste lentedag zó wil
beleven, zoals ze die al duizend keer in gedachten heeft beleefd.
In de spiegel bekijkt Michelle met
gepaste trots haar prachtige borsten en harde tepels. De jurk die ze
voor vandaag heeft uitgezocht, zal die borsten verleidelijk tot hun
recht laten komen. Ze verheugt zich op alle aandacht die ze zal
trekken.
“Menig schilder zal jaloers zijn”,
concludeert Michelle, nadat ze haar make-up gedaan heeft. Ze ziet
betoverende ogen en zoete lippen.
Met koffie op het zonovergoten balkon,
leest Michelle haar mail en beluistert ze haar voicemail. De meeste
post boeit haar niet, maar de laatste voicemail doet haar sidderen.
“Het belooft een mooie dag te worden,
heerlijk lenteweer, jij en ik,” zegt een zoete, zwoele stem. “Ik
verlang naar je, ik wil je zien, ik wil je voelen!”
“Ik jou ook,” beantwoordt Michelle
de voicemail met een tekstbericht.
Voor ze het huis uitgaat, controleert
Michelle nog één keer de inhoud van haar handtas: tepelklemmen,
dildo, butt-plug, boeien en een credit-card.
Het navigatiesysteem stuurt Michelle
feilloos naar de afgesproken plek. Met kloppend hart parkeert ze haar
auto, loopt ze het hotel binnen en neemt ze plaats aan de bar.
“Eindelijk”, denkt Michelle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten